Κυκλοφορώ και …
Ακούω που αναφέρονται στο θέμα με ερωτηματικά, απορία, επίκριση και άλλα παρόμοια. Επειδή, λέει, ο πρωθυπουργός πήγε και συνάντησε τον Αρχιεπίσκοπο και τα είπανε για το θέμα της ονομασίας του κράτους που όλοι το λένε Μακεδονία κι αυτό εμάς δεν μας αρέσει. Έχουμε τόσες μέρες τώρα που ασχολούμαστε μ’ αυτό, ο κ.Τσίπρας και τα λοιπά μέλη του θιάσου σκέφτηκαν να μας διασκεδάσουν λίγο. Ξέρουν αυτοί απ’αυτά, μανούλες! Σου λένε, τους έχουμε ψυχοπλακώσει τους ανθρώπους, όλα μαζί, προϋπολογισμός – πολυνομοσχέδιο – αξιολόγηση… δεν τους δίνουμε ένα άλλο θεματάκι να ξεδώσει ο νους τους, κάτι που να κάνει τζέρτζελο, να παρακολουθούν τον ένα και τον άλλο να λένε, τον Α και τον Β να ξελένε, τον Τάδε και τον Δείνα να βρίζονται, όλους να ανακατεύονται και άκρη να μην βρίσκεται… ωραία θα περάσουν οι εβδομάδες, να περάσουμε κι εμείς τα δικά μας… Έτσι κι έγινε. Κι ούτε που βγήκαν στα φόρα όλα αυτά που ψήφισαν στη Βουλή και θα μας έρθουν κατακέφαλα οσονούπω. Το λεγόμενο «Σκοπιανό», όμως, έμεινε γιατί απλώθηκε κι έφερε ένα σωρό άλλους που έχουν γνώμη και λόγο και δύναμη …βράσε όρυζα! Τι θα κάνει ο Αλέξης; Δεν θα ενημερώσει, δεν θα συζητήσει, δεν θα συμβουλευτεί εκείνους που έχουν τις θέσεις-κλειδιά σ’αυτόν τον δύσμοιρο τόπο; Αυτό έκανε το παιδί, το καλό κι έξυπνο παιδί. Τώρα, γιατί έβαλε τον κ.Ιερώνυμο πάνω απ’ όλους τους άλλους; Να σας πω: επειδή είναι καλό κι έξυπνο παιδί, γι αυτό!
- Χρωστάω ένα θέμα. Στο προηγούμενο φύλλο είχα πει ότι θα σας έλεγα την άποψή μου για το θέμα της παρενόχλησης που έχουν καταγγείλει αρκετές καλλιτέχνιδες. Θα συμφωνήσετε ότι είναι – αν όχι λιγότερο σημαντικό – λιγότερο επίκαιρο. Θα επανέλθω, πάντως.
- Γράφω και το ωραίο μας, από τον Γάλλο φιλόσοφο Μονταίνιο: «Όσο ψηλά και να κάθεται κανείς, κάθεται πάνω στον πισινό του» – Αστείο και μαζί σοβαρό, στον καιρό του, στον δικό μας, πάντα.
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου
