Σάββατο 11 έως Παρασκευή 17 Μαΐου
Έκθεσης φωτογραφίας”Matter of Time – an aquatic cartography” του Γιάννη Στούρνα, από την Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς, στα πλαίσια των εκδηλώσεων Μάϊος 2024 Μήνας
Φωτογραφίας.
Εγκαίνια Σάββατο 11 Μαϊου 2024, στις 20.30
-Στην εν εξελίξει εργασία ‘Matter of Time. An Aquatic Cartography’ στοιχειώδης ιδιότητα της
ύλης είναι η διάρκεια. Ο Γιάννης Στούρνας διερευνά τα ίχνη και τις εγγραφές των
εγκιβωτισμένων ποταμών και ρεμάτων στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Συλλέγοντας ύλη από το έδαφος και το υπέδαφος που καλύπτει τους ποταμούς, επιχειρεί φωτογραφίζοντάς την, να επαναφέρει και να στερεοποιήσει μέρη της απωθημένης υδάτινης γεωγραφίας της πόλης.
Η φωτογραφική τεχνική της αμβροτυπίας (wet plade collodion), την οποία επιλέγει για την
εργασία του, μοιάζει αφενός να μνημιοποιεί τα υλικά του ευρήματα και αφετέρου να
αναδυκνύει τη μεταβλητή τους κατάσταση. Κάθε αντικείμενο εμφανίζεται στις γυάλινες
φωτογραφικές πλάκες, όχι μόνο ως οπτική αλλά και ως υλική ανάμνηση, ένα είδος
παράδοξου αρχαιολογικού ευρήματος. Ταυτόχρονα, η μοναδικότητα και η μη δυνατότητα
μηχανικής αναπαραγωγής της κάθε πλάκας αλλά και η εμφάνιση του ίδιου αντικειμένου σε
νερό από διαφορετικές πηγές, ποταμούς και θάλασσες της Ευρώπης, μοιάζει με κάποιο
τρόπο να μυστικοποιεί τα αντικείμενα που απεικονίζουν κάτι αθέατο και διαρκώς
μεταλλασσόμενο.
Αλεξάνδρα Σαλίμπα ZOETROPE
-Το νερό, όσο και αν το εγκιβωτίζεις, πάντα βρίσκει δίοδο να ξεφύγει. Κάτω από τον δημόσιο
χώρο, στο αφανές υπέδαφος, ρέματα, χείμαρροι και ποτάμια έχουν εγκιβωτιστεί σκόπιμα,
ώστε να δώσουν χώρο σε δρόμους και αστικές δομές να αναπτυχθούν ανεμπόδιστα από τη
φυσική ροή του υδάτινου στοιχείου. Ο Γιάννης Στούρνας, συλλέγει πέτρες και ορυκτά από τα εναπομείναντα εμφανή σημεία των ποταμών και παραπόταμων της Αθήνας. Τα φωτογραφίζει με την παλαιά τεχνική της αμβροτυπίας και τα εμφανίζει με νερό που έχει συλλέξει ο ίδιος από διαφορετικά ποτάμια της Ευρώπης. Μια μπλε γραμμή τα διαπερνά. Τα μετατρέπει σε νησιά που ίπτανται, παγετώνες, θραύσματα μετεωριτών, κομμάτια μιας ορυκτής μνήμης της πόλης που αναδύεται ξανά στην επιφάνεια. Το έργο ξετυλίγεται στο υπόγειο του MISC, σε έναν κατά κυριολεξία υγρό και σκοτεινό χώρο, αντίστοιχο με τα μέρη από τα οποία συλλέχθηκαν οι πέτρες. Η διαδρομή θέασης ξεκινάει κλιμακωτά ως προς το ύψος των τραπεζιών, για να καταλήξει σε βάθρα στο πάτωμα και στη σχεδόν άμεση επαφή με το έδαφος.
Στεφανία Ορφανίδου, επιμελήτρια της έκθεσης ΣΤΗΜΟΝΙ, στην γκαλερί MISC
