Σήμερα είναι 25 Νοεμβρίου και γιορτάζουμε την μνήμη της αγίας Αικατερίνης. Το αναφέρω, διότι, η εκκλησία της βρίσκεται στις Αλαλκομένες και είναι η μόνη στη γύρω περιοχή.
Πριν γίνει ο ναός υπήρχε ένα πολύ παλιό εικονοστάσι με την εικόνα της. Όσους και αν ρώτησα από το χωριό, κανείς δεν ήξερε να μου πει κάποια ιστορία. Καθώς κατάλαβα τον εαυτό μου, θυμάμαι το παλιό εικονοστάσι και γύρω-γύρω θεμέλια από αρχαίες πέτρες που αφθονούσαν από τα αρχαία κτίσματα. Κάθε βράδυ εκεί μαζεύονταν τα παιδιά του χωριού και έπαιζαν στις αυλές της αγίας.
Θυμάμαι την παραμονή της γιορτής, πήγαιναν οι μανάδες μας, ασβέστωναν το προσκύνημα, άναβαν το καντήλι, θυμιάτιζαν και μόλις τελείωναν, έφερνε ο επίτροπος ένα μανουάλι και ανάβαμε κεριά. Κατόπιν χτύπαγε η καμπάνα για τον εσπερινό από τον Ιερέα Σεραφείμ Δούκα ή τον Παπαστάθη Αίσωπο και οι δύο από τον άγιο Γεώργιο.
Στη συνέχεια γινότανε η περιφορά της εικόνας από τον σιδηροδρομικό σταθμό, μέχρι το τέλος του χωριού με στάση στο κέντρο που ήτανε το εικονοστάσι και έψελναν Δέηση και το τροπάριο της αγίας.
Την άλλη μέρα έρχονταν στην λειτουργία πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά όπως και σήμερα. Θεέ μου τι αξέχαστα χρόνια!
Σήμερα γιορτάστηκε η μνήμη της στην εκκλησία της με την παρουσία του ποιμενάρχη μας κ.κ Γεωργίου που λάμπρινε με την παρουσία του την θεία λειτουργεία. Στο τέλος συνεχάρη της κυρίες που φροντίζουν τις εκκλησίες του χωρίου δίνοντας τους κουράγιο με τα λόγια του.
Τελικά έμαθα από τον παλιό γραμματέα του χωριού, τον αείμνηστο Τάκη Φουντά, ότι η θεμελίωση για να γίνει η εκκλησία, πραγματοποιήθηκε περίπου το 1880.
Οι εργασίες σταμάτησαν για λόγους που δεν γνωρίζουμε. Μετά απο πολλά χρόνια η μονή του Αγίου Νικολάου, στην οποία βρίσκονταν δύο μοναχοί, ανακαινίστηκε. Τα εγκαίνια έγιναν το 1900. Υπάρχουν γραπτά στοιχεία για τους δύο μοναχούς τα οποία παρέδωσα στην εκκλησία και μέχρι σήμερα βρίσκονται εκεί.
Ο ήλιος είναι οι απουσίες των ανθρώπων και τα λουλούδια όπως ξέρουμε θέλουν τον ήλιο για να ανθίσουν. Μακάρι οι άνθρωποι του χωριού που φύγανε να μην αφήσουν τον ήλιο να κρυφτεί από το έρημο χωριό μας.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να το προσπαθήσουμε όλοι μαζί, καθ’ ένας από το δικό του μετερίζι. Πρέπει με κάθε θυσία, να διασώσουμε το όνομα και την ιστορία του χωριού μας.
Χρόνια πολλά στο χωριό μας και σε όλο τον κόσμο
Ντίνα Σ. Μήτσου
Follow us:
