Κυκλοφορώ και …

– Δηλώνω παρούσα!
– Εύχομαι να είστε όλοι καλά.
– Ελπίζω να χαίρεστε που ξαναβρισκόμαστε όσο κι εγώ που σας ξαναβρίσκω.
Γι’ αυτό…
– Λέω ν’ αρχίσουμε απαλά, χωρίς απότομο μπλέξιμο στα δεινά της
πραγματικότητας. Γι’ αυτό…
– Αποφεύγω κάθε επίκαιρο θέμα στην Ελλάδα και στον κόσμο. Είναι χάλια,
όλα, παντού. Θα συμβαίνουν ασφαλώς και όμορφα πράγματα, δεν μπορεί.
Αυτά που μαθαίνουμε, όμως, είναι όλα τα χάλια. Γι’ αυτό…
– Σκέφτομαι να αφεθούμε σε κάτι γλυκούτσικο, που να μας ξαναφέρει ήσυχα-
ήσυχα στα καθημερινά, τώρα που το μικρό ή μεγάλο διάλειμμα του
καλοκαιριού έφτασε στο τέλος του. Γι’ αυτό…
– Παίρνω το καραβάκι της ποίησης. Ο Σεπτέμβρης έχει εμπνεύσει πολλούς
όμορφους στίχους. Γι’ αυτό…
– Διαλέγω.
Ένα παιδί προχωράει στον δρόμο.
Στους ώμους του, γεμάτη μικρά ανεκπλήρωτα,
βαραίνει η σχολική του τσάντα.
Κάθομαι πίσω απ’ το τζάμι και κοιτάζω τη βροχή
να παρασέρνει τους έρωτες του καλοκαιριού.
Τάσος Λειβαδίτης
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι.
Μουσκέψανε τα λόγια που είχαν γεννήσει αστροφεγγιές.
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμό
εσένα.
Οδυσσέας Ελύτης
«Εγώ, όταν μεγαλώσω, θα γίνω Σεπτέμβρης», έλεγε ο Αύγουστος
Κική Δημουλά.
–Έχω γλυκόπικρες αναμνήσεις απ’ τον Σεπτέμβριο, πολλές δικές του μέρες με
κάνουν να χαμογελώ, πολλές με πνίγουν στη θλίψη. Γεγονότα περασμένα,
αλλά ποτέ ξεχασμένα. Μ’ αυτών όλων την αίσθηση ζωντανή στη μνήμη,
περπατώ από τα χθες που έζησα στο σήμερα που ζω προς τα όσα αύριο
μένουν να ζήσω, με πόσα γλυκά, άραγε, με πόσα πικρά; Πού να ξέρω; Ποιος
ξέρει; Ευτυχώς, πάντως. Μέσα στην άγνοιά μας, μπορούμε να φανταζόμαστε
τα καλύτερα. Υπάρχει τρόπος. Τον έχει βρει ο ποιητής. Ναι, στους ποιητές
ακουμπάω σήμερα. Γι’ αυτό…
– Χαρίζω ένα τελευταίο, διαμαντάκι, μπαστουνάκι μυστικής χαράς, βοηθό στην
πορεία:
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ’ ανοίγω, βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω, βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Ανδρέας Εμπειρίκος
– Εύχομαι καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο.
– Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.