Μισεμός.
Αίμα θα στάξει η πληγή, στην ερημιά του κόσμου,
στην ήττα, στον ξεριζωμό, στην προσφυγιά σου φως μου…
Το δάκρυ μας κι η θάλασσα έχουν την ίδια αρμύρα,
στην κάψα του μεσημεριού, αγέλαστή μου μοίρα.
Κι είναι κι αυτός ο άνεμος που μας παραμονεύει
και με τον πόνο συντροφιά στη γη μας ταξιδεύει.
Στα κύματα νυχτώθηκα και που να βρω λιμάνι,
για να σου φέρω το χρυσό, τα σμύρνα, το λιβάνι.
…..
Εκεί, στην άκρη τ’ ουρανού, σ’ ένα βαθύ πιθάρι,
να πιείς νερό, να θυμηθείς, της λησμονιάς φεγγάρι,…
Follow us:
