Ώθηση.
Ότι το όραμα ρημάζει, άστο να φύγει, να χαθεί,
κάθε διαμάχη που διχάζει, μας ρίχνει σε
γκρεμνό βαθύ.
Σ’ ότι ταυτίζεται με σένα, να δείχνεις άκρο
σεβασμό
κι απ’ της καρδιάς σου τα κρυμμένα, να
διώχνεις κάθε εθισμό.
Αυτοπεποίθηση και γνώση, το κίνημά μας
απαιτεί,
μια τραμουντάνα να σαρώσει, ότι στην άμμο
έχει κτιστεί.
Κάμε μια σκέψη να σ’ εμπνέει, θέσε το νήμα
πιο ψηλά,
μύρο ο κόσμος ν’ αναπνέει κι ένας θεός να σου
μιλά.
Αυτοί που ‘χουν ψυχή και γαίμα, ποθούν να
ζουν ειρηνικά,
με μια φανέρωση στο βλέμμα, μ’ αξίες και με
ιδανικά.
Μην αμελείς τον εαυτό σου. Βία, ποτέ μην
εξασκείς…
Κι άσε το νου το φτερωτό σου, που ‘ναι σοφός
κι οξυδερκής,
ν’ ανάβει πυρκαγιές στην πλάση, τους
ουρανούς να πυρπολεί,
τη μαύρη μοίρα να δικάσει, ν’ αναθαρρήσουν οι
πολλοί,…
Συνειδητά το κάθε βήμα, να περπατά στην
κρύα γη,
να βρει αμπρί τ’ αθώο θύμα, καμιά καρδιά να
μη ριγεί.
Κάθε αβρή ψυχή να λάβει, παράσημο
παλικαριάς
κι άρχοντες να γενούν οι σκλάβοι στο
σάλπισμα μιας λευτεριάς,…
