Φίλοι μου γειά σας,
Το Πάσχα πέρασε και ο Χριστός Ανέστη. Η διαδρομή της μεγάλης βδομάδας προς τον Γολγοθά ήταν γεμάτη πόνο, αγωνία, πόλεμο. Η ανθρωπιά στο απόσπασμα, διότι εξαργυρώνονται τα τριάντα αργύρια με συμβόλαια θανάτου.
Η εβδομάδα των παθών δείχνει το σύγχρονο ανθρώπινο δράμα που είναι το μαρτύριο της μοναξιάς. Τότε τον Ιησού εγκατέλειψαν και οι μαθητές του, διότι φίλος τον πρόδωσε, φίλος τον αρνήθηκε, φίλοι εξαφανίστηκαν από τον φόβο για τους Ιουδαίους. Μόνος απέναντι στους ανθρώπους, εγκαταλειμμένος και ξένος, τόσο, που ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ικετεύει τον Πιλάτο “Δώσε μου τούτον τον ξένο να τον κρύψω σε ξένο τάφο που σαν ξένος δεν έχει ούτε που να γύρει το κεφάλι”. Τον ξένο που τον φιλοξενούσανε οι φτωχοί και οι πατριώτες του από μίσος τον σκότωσαν. Αγάπησε απέραντα τους ανθρώπους και τον κάρφωσαν εδώ όπου το μίσος καρφώνει το μίσος. Συγχώρεσε τους κακούργους και τον σταύρωσαν αθώον αυτόν οι κακούργοι ανάμεσα στους κακούργους.
Η σταύρωση, ο μεγαλύτερος πόνος του κόσμου που υφαίνεται με τη στοργή προς τη μητέρα και με αγάπη προς τον αγαπημένο του μαθητή, ενώνει τη ζωή με την αιωνιότητα. Ο Χριστός Ανέστη αλλά εμείς θα τον σταυρώνουμε καθημερινά, διότι η ψυχή μας έχει αδειάσει από πίστη και η μοναξιά χαρακτηρίζεται ως αρρώστια της εποχής. Η αδιαφορία του ανθρώπου για τον συνάνθρωπο, αγγίζει τα όρια της αναισθησίας και του παραλογισμού. Και όλα αυτά γιατί ξεχάσαμε τον εσταυρωμένο που είναι η αλήθεια και η ζωή.
Όσα ο Χριστός δίδαξε με το ευαγγέλιο σε τρία χρόνια, τα ανακεφαλαίωσε πάνω στο σταυρό σε τρεις ώρες με τα ευγενέστερα όπλα του, τον πόνο και την αγάπη για το συνάνθρωπο. Όλα αυτά τα σκέφτηκα και κατέληξα ότι η Ανάσταση του μας δίνει την ελπίδα ότι δεν μας ξέχασε. Ο δρόμος προς Εμμαούς φανερώνει την αγάπη του για να βαδίσουμε μαζί του από το σκοτάδι στο φως της Αναστάσεως.
Χρόνια πολλά
Ντίνα Σ. Μήτσου
Follow us:
