Πυρπόλησαν το Κορδελιό, καπνοί απ’ άκρη σ’ άκρη
κι εδώ, στο έρμο καπηλειό, στάζει βροχή το δάκρυ.
…
Η Ιωνία αιμορραγεί κι η Σμύρνη ανταριάζει
και εσύ, πουλί σ’ άξενη γη, νυχτώνεις μες στ’ αγιάζι.
Τα μάτια σου τα γαλανά, μι’ αυλή με φως γιομάτη,
μα στο βοριά που ξαγρυπνά, πως θες να κλείσω μάτι;
Στις νύχτες σου σ’ αναζητώ και στις αυγές σε χάνω,
μα, πες μια λέξη να πιαστώ, την πίκρα να γλυκάνω.
…
Στη φρικαλέα τη σφαγή μ’ αίμα μετρώ το κύμα,
αίμα των μπράβων η οργή, για το αθώο θύμα.
Κι από μακριά η Παναγιά, σείει λευκό μαντίλι
κι εκλιπαρεί τη λευτεριά, μι’ αχτίδα να μας στείλει.
…
Γι’ αυτό το φαύλο μακελειό, φλόγες οι μνήμες σβήνουν…
Κι η Σμύρνη και το Κορδελιό, μι’ ανάμνηση θα γίνουν,…
Γιώργος Δ. Μπίμης.
Follow us:
