21 Μαρτ. 2022 Κυκλοφορώ και …
-
- Ξεφυλλίζω την εβδομαδιαία εφημερίδα «Αthens voice». Έχει μία στήλη που λέγεται «Verba volant». Για όσους ξέχασαν τα λατινικά του σχολείου, είναι το αντίστοιχο του ομηρικού «Έπεα πτερόεντα». Και τα δύο σημαίνουν ότι τα λόγια που προφέρουμε πετούν, δεν μένουν, όπως τα γραπτά. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει πλέον, αφού όσα λέγονται από διαφόρους μπορεί να είναι προφορικά, αλλά καταγράφονται από κάμερες, μαγνητόφωνα, κινητά τηλέφωνα … και μένουν πιο «γραπτά» κι από δηλώσεις σε χαρτί γραμμένες με μελάνι διαρκείας. Τέλος πάντων. Σ’ αυτή τη στήλη, λοιπόν,
- Διαβάζω ότι ο διάσημος Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάουλο Κοέλιο έγραψε σε κάποιο μέσον κοινωνικής δικτύωσης: «Η ουκρανική κρίση είναι μία βολική δικαιολογία για τη ρωσοφοβία».
- Αντιγράφω και το ωραίο σχόλιο της εφημερίδας: «Ελπίζω ότι η χυδαία φράση του (την ώρα που οι Ρώσοι βομβαρδίζουν νοσοκομεία και πολυκατοικίες με αμάχους) να αποδειχθεί μία βολική δικαιολογία ώστε τα πονήματά του να τα διαβάζουν μόνο παλαιοημερολογίτες μοναχοί στο Όρος. Α, για να μην το ξεχάσω. Δεν πρόκειται για ουκρανική κρίση αλλά για ρωσική εισβολή.
- Διασταυρώνω αυτά που διαβάζω. Πράγματι, έτσι είναι. Αλλά το κείμενο του Κοέλιο έχει και συνέχεια: «Ναι, γίνεται πόλεμος αλλά μην κατηγορείτε τους απλούς ανθρώπους»
- Έρχομαι τώρα να ρωτήσω: τι εννοεί ο άνθρωπος; Δεν καταλαβαίνω. Έχουμε την ίδια ηλικία, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι εγώ αυτή που τα έχει χάσει. Και μη μου πει κανείς ότι ο περί ου είναι συγγραφέας και μπορεί να εκφράζεται όπως να’ναι, «ποιητική αδεία». Ποιητική αηδία θα έλεγα, αλλά δεν θέλω να προσβάλω την ποίηση.
- Επανέρχομαι με μία απορία: αφού οι δηλώσεις του συγγραφέα είναι γραμμένες, πληκτρολογημένες, γιατί ο συντάκτης τις σχολιάζει στη στήλη «Verba volant»; Αφού είναι το αντίθετο, είναι γραπτά και μένουν – «Scripta manent», να βάλει, στα λατινικά που του αρέσουν. Μην κάνουμε μισές δουλειές!
- Παραμένω στη στήλη. Υπάρχει και δήλωση της Νατάσας Μποφίλιου. Ποια είν’ αυτή; Ελάτε, τώρα! Καλά, κι αν δεν την ξέρετε, μικρό το κακό. Δείτε, όμως, τι σοφό κορίτσι είν’ αυτό. Είπε για τον πόλεμο: «Είμαστε με τον άνθρωπο». Δεν είναι μεγαλειώδες; Το δημοσίευμα είχε και σχόλιο, πολύ επιτυχημένο. Δεν πρόκειται, όμως, ν’ ασχοληθώ. Με τη συγκεκριμένη αοιδό, γενικώς δεν… και μαζί μου πολλοί άλλοι, απ’ όσο ξέρω.
- Τελειώνω με την εφημερίδα «Athens voice»: μια χαρά έντυπο της πρωτεύουσας, ενημερωτικό, δροσερό, για νέους και όποιους αισθάνονται νέοι, γιατί να μην το λένε «Η φωνή της Αθήνας»; Ε;
- Παρακολουθώ τις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης. Αυτή η μορφή γραφής φαίνεται να μένει ζωντανή. Μακάρι και αληθινή έκφραση ψυχής.
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου
Follow us:
