14 Φεβρ. 2022 Κυκλοφορώ και …
- Έχω νεύρα! Πολλά! Όχι αδικαιολόγητα, νομίζω. Θα σας πω και μετά μου λέτε κι εσείς. Σύμφωνοι;
- Ακούω για τις ανακρίσεις. Πέθαναν 30 ηλικιωμένοι σ’ εκείνο το Ίδρυμα, στα Χανιά, όλοι από ανακοπή καρδιάς. Φρικτά περνούσαν οι ανήμποροι άνθρωποι εκεί μέσα. Τους χτυπούσαν, τους έδεναν χειροπόδαρα, τους άφηναν ακάθαρτους, τους τάϊζαν ελάχιστα, τους έδιναν φάρμακα για να μην καταλαβαίνουν και να μισοκοιμούνται όλη μέρα… κι άλλα τρομερά πράγματα που ήρθαν στο φως. Διώκονται τώρα οι ιδιοκτήτριες του Γηροκομείου, μέλη του προσωπικού, γιατροί, νοσηλεύτριες… γύρευε! Η παρουσιάστρια, συγκινημένη (;) κλείνει το ρεπορτάζ λέγοντας ότι οι ψυχές των καημένων των γερόντων δεν μπορούν να βρουν δικαίωση, αλλά τουλάχιστον να δικαιωθούν οι οικείοι τους. Και τώρα εγώ…
- Έχω ερωτήσεις. Ώστε, υπάρχουν συγγενείς, ε; Και πού ήταν; Γιατί δεν πατήσανε ποτέ να επισκεφτούν τους ανθρώπους τους; Αν είχαν πάει, θα τους είχαν δει τους καημένους, να είναι βρώμικοι, μωλωπισμένοι, ζαβλακωμένοι, φοβισμένοι, να έχουν μείνει πετσί και κόκκαλο… Αν τους έβλεπαν έτσι και δεν έκαναν φασαρία και καταγγελίες, είναι εγκληματίες. Αφού κάτι τέτοιο δεν έγινε, σημαίνει πως δεν είδαν, επειδή δεν πήγαν ούτε μία φορά, οπότε είναι ξανά εγκληματίες. Πιο εγκληματίες κι απ’ τους υπεύθυνους του γηροκομείου. Πιο εύκολα μπορώ να δεχτώ αυτόν που κάνει τέρατα από τρελή αγάπη για το χρήμα, παρά εκείνον που εγκαταλείπει στην τύχη του έναν ανήμπορο γέροντα συγγενή του από παντελή έλλειψη αγάπης γι’ αυτόν. Νεαρή μου κυρία της τηλεόρασης, πώς μιλάτε για «δικαίωση»; Εγώ πιστεύω πως θα πρέπει να ντρέπονται! Και να υπήρχε νόμος που να τους τιμωρεί για την αναλγησία τους.
- Θεωρώ απαραίτητο να πω ότι κατανοώ τις ποικίλες ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να βάλουν κάποιο συγγενή τους σε μία Μονάδα για ηλικιωμένους. Για χίλιους λόγους δεν μπορούν να τον φροντίσουν στο σπίτι του ή να τον έχουν στο δικό τους. Απόλυτα δεκτό. Όμως, αφού δεν έχουν το «βάρος» του, ας έχουν τουλάχιστον την έγνοια του. Έναν έλεγχο των παρεχομένων υπηρεσιών, μία ενημέρωση για τις ιατρικές του εξετάσεις, μία επίσκεψη για λίγη ώρα. Κι αν δεν μπορούν να πηγαίνουν οι ίδιοι, πάλι για χίλιους λόγους, ας συνεννοηθούν με κάποιον, να επισκέπτεται τον ηλικιωμένο, να παρακολουθεί την κατάσταση, να του σφίγγει το χέρι. Ακόμα κι αν φαίνεται να μην καταλαβαίνει, ο κάθε ηλικιωμένος ανήμπορος άνθρωπος το χάδι το αισθάνεται. Ευλογημένος όποιος μπορεί να το προσφέρει.
- Σταματώ εδώ. Είπαμε, έχω τα νεύρα μου!
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου
Follow us:
