Ένα φθινόπωρο.
Ένα φθινόπωρο που με τυλίγει
κι ένας αγέρας που με πονά,
όλα σου τα ‘δωσα μα έχεις φύγει
κι απόψε θέλω να ‘ρθεις ξανά…
Δεν είχες μέσα σου ούτε ένα χάδι
κι ήταν η αγάπη σου μια φυλακή,
όρκοι που χάθηκαν μες στο σκοτάδι,
σαν μια βροχούλα περαστική.
Ένα φθινόπωρο που με ματώνει,
τα φύλλα κίτρινα στην κρύα γη,
εσύ το διάλεξες να είσαι μόνη
κι εγώ να ζήσω με μια πληγή.
Μ’ ένα παράπονο θα σου ζητήσω
στα όνειρά μου να ξαναρθείς,
μες στην καρδούλα σου με φως να χτίσω
έναν παράδεισο, να λυτρωθείς,…
ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ.
Follow us:
