Την αφορμή για το σημερινό κείμενο, μου την έδωσε ένα πεντάχρονο παιδί, ο Σεραφείμ, με καταγωγή από το Λαφύστιο και γιος του Γιάννη Σ. Ανέστη. Ήρθε στο σπίτι μου με τον παππού του και τη γιαγιά του, δύο καλούς μας φίλους. Του χάρισα το καινούριο μου βιβλίο, το πήρε, το κοίταξε και άρχισε τις ερωτήσεις. “ Εγώ μου είπε, θέλω να πάω στο σχολείο, να μάθω πολλά γράμματα, γιατί μου αρέσει να μαθαίνω. Θέλω όμως να μου πεις ,γιατί άκουσα στην τηλεόραση ότι στο σχολείο δεν θα κάνουμε το σταυρό μας; Γιατί θα βγάλουν και την εικόνα του Χριστούλη; Εμένα άλλα μου λένε στο σπίτι. Τι θα κάνω εγώ τώρα;”
Οι ερωτήσεις του Σεραφείμ με βρήκαν απροετοίμαστη, μου προξένησαν τον πόνο και όταν είδα στα μάτια του ζωγραφισμένη την απορία, δυσκολεύτηκα να του απαντήσω. Και τι μπορείς να πεις σε ένα μικρό παιδί; Ότι του παραδίδουμε μια κοινωνία άδικη; Έναν κόσμο της ψευτιάς, της υποκρισίας και της αχαριστίας; Πως να του πω ότι αν θέλουν να αλλάξουν κάτι, ξεκινούν από τα ιερά και τα όσια της φυλής μας; Πως να του πω ότι επειδή γίναμε μια πολυπολιτισμική χώρα πρέπει να αλλάξουμε και την ταυτότητα μας, τα ήθη μας και τις ιερές παραδόσεις μας; Και όταν μεγαλώσει, θα νιώσει την ολιγωρία “ των μεγάλων” που σαπίζουν με υποκρισία τον υγιή ιστό της κοινωνία που λέγεται νιότη και παιδί. Βάζουν στα άμεστα χέρια τους τις μολότοφ και τις πέτρες και εκείνα με άγουρο νου και με ψυχές στυγνές από τους γλυκούς χυμούς της νιότης ψάχνουν απεγνωσμένα για μια σταγόνα κατανόησης από τους υπεύθυνους για την τύχη τους. Ψάχνουν για μια θέση εργασίας με μοναδικό εφόδιο “δύο και τρία πτυχία”, που δυστυχώς δεν έχουν κανένα αντίκρισμα επειδή είναι οι αξίες που πίστεψαν.
Όμως μην φοβάσαι Σεραφείμ, κανένας δεν θα σου αφαιρέσει αυτά που σου διδάσκουν οι γονείς σου, τα σπουδαία και τα ουσιαστικά. Να μην το επιτρέψεις εσύ. Να μην το επιτρέψει η δική σου γενιά και μόνον τότε αγόρι μου δεν θα κατέβει η εικόνα του Χριστού από τις αίθουσες των σχολείων και να ξέρεις ότι ο σταυρός πάντα νικάει. Και να θυμάσαι πάντα ότι η Ελλάδα μας υψώνεται σαν καράβι μαγικό και πλέει πάνω στη θάλασσα των καιρών, με τα κατάρτια γεμάτα μνήμες, γιατί είμαστε “φορτωμένοι” με την ιστορία μας και την παράδοση μας που δεν μας κρατούν πίσω, αλλά μας δίνουν εφόδια για να προχωρήσουμε μπροστά. Αυτά να θυμάσαι πάντα.
Το κείμενο είναι δημοσιευμένο στην Βοιωτική Ώρα δώδεκα χρόνια πριν. Από τότε τα πράγματα είναι χειρότερα. Ο Σεραφείμ θα πάει στην 3η λυκείου με εφόδιο τη μελέτη, τις αξίες και τα ιδανικά που θα του χρειαστούν για την είσοδο του στο πανεπιστήμιο.
Με ευχές για επιτυχία
Ντίνα Σ. Μήτσου
Follow us:
