Το θαύμα της Άνοιξης ξετυλίγεται για μια φορά ακόμα μπροστά μας με τόσες εικόνες που είναι ξεχωριστά μαγευτικές για όσους έχουν ευαισθησίες. Οι εναλλαγές στη φύση είναι μοναδικές καθώς το μονότονο είναι αδιανόητο για το δημιουργό. Γι’ αυτό βλέπουμε σχήματα και χρώματα σε όλο τους το μεγαλείο.
Άνοιξη σημαίνει ανθοπλημμύρα. Σημαίνει έκρηξη και αναπαραγωγή στη φύση. Θυμάμαι τέτοια εποχή το χωριό μου, τις Αλαλκομενές, που στο κεντρικό δρόμο του έβρεχε λουλούδια λευκά από τις ακακίες. Άνθινη βροχή έπεφτε στους διαβάτες αλλά και τριανταφυλλένια. Τώρα εκεί η άνοιξη εκπέμπει και μια μελαγχολία, για εμένα τουλάχιστον, γιατί βλέπω κλειστά σπίτια και τις ανθισμένες αυλές γεμάτες από ροζ εκατόφυλλα τριαντάφυλλα. Και οι τριανταφυλλιές αγκαλιάζουν τους φράχτες των σπιτιών με μια μυρωμένη προστασία.
Θυμάμαι το προαύλιο του Αγίου Νικολάου με τα ανθισμένα δέντρα και τα μωβ λουλούδια, που τα λέγαμε αγριοπασχαλιές. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν. Ούτε και οι ακακίες. Θυμάμαι τις μωβ καμπανούλες, τα μελισσόχορτα και το κόκκινο χαλί που έστρωναν οι παπαρούνες.
Τώρα που μου έρχονται στο νου, μου φέρνουν θλίψη, γιατί η Άνοιξη είναι και ξεγέλασμα για μας τους πρόσκαιρους ανθρώπους. Μέσα στους κύκλους της που χάραξαν τα περάσματα στην ιστορία του χωριού μου με βαραίνει με την αμείλικτη και οργιαστική άνθιση των αναμνήσεων.
Αναμνήσεις από τους χωρικούς που δεν υπάρχουν πια. Αναμνήσεις από τους πελαργούς, τα χελιδόνια, τις θημωνιές και τις φωλιές των πουλιών που ψάχναμε στα φύλλα των αμπελιών. Αναμνήσεις από τις φίλες μου. Νοσταλγία για το πατρικό μου και τον αδερφό μου τον Χρήστο με τους φίλους του, τον Ανδρέα, τον Νικήτα, τον Ηλία, τον Μιχάλη, να παίζουν με αυτοσχέδια παιχνίδια και να χαλάει ο κόσμος από τις φωνές τους το ανοιξιάτικο ηλιοβασίλεμα.
Τελειώνοντας σας εύχομαι να νιώσετε τις ομορφιές της Άνοιξης και να έχετε τις καλύτερες αναμνήσεις από την χαμένη μας πατρίδα, που είναι η παιδική μας ηλικία τελικά!
