Πίσω από κάθε δυνατό άντρα κρύβεται μία ισχυρή γυναίκα.
Πίσω από μία ευτυχισμένη γυναίκα κρύβεται ένας ερωτευμένος άντρας.
Αυτός ήταν ο Leonard Woolf, συγγραφέας και σύζυγος της Virginia Stephen Woolf.
Σπουδαία μυθιστοριογράφος,δοκιμιογράφος, ο εσωτερικός κόσμος της Virginia ήταν η αιτία να χαρακτηριστεί ως μία από τις μεγαλύτερες καινοτόμους της Αγγλικής Γλώσσας.
Με τον Leonard γνωρίστηκαν το 1900.
Το λευκό φόρεμα, που φορούσε εκείνη την ημέρα και η μορφή της ήταν ο λόγος που ο Leonard τη χαρακτήρισε ως την “πιο Βικτωριανή” από όλες τις νεαρές κυρίες.
Ακολούθησαν πολλές προτάσεις και προσπάθειες, ούτως ώστε η Virginia να έρθει κοντά του. Τελικά μετά από αρκετό καιρό αρραβωνιάστηκαν.
Η Virginia φοβότανε τον γάμο. Οι αναμνήσεις της παιδικής και εφηβικής ηλικίας της ήταν άσχημες.
Παρ’όλα αυτά στις 10 Αυγούστου το 1912 παντρεύτηκαν σε μία πολύ κλειστή τελετή με λίγους φίλους και συγγενείς.
Το ζευγάρι ποτέ δεν έκανε παιδιά.
Οι γιατροί δεν επέτρεψαν στη Virginia να γίνει μητέρα λόγω των ψυχολογικών προβλημάτων που τη βασάνιζαν.
Η Virginia μετά τον γάμο της είχε πολλούς μνηστήρες.
Για κάποια χρόνια είχε σχέση και με την συγγραφέα Vita Sackville West.
O Leonard γνώριζε για όλες αυτές τις σχέσεις.
Δεν τις αρνήθηκε ποτέ.
Στάθηκε στο πλευρό της Virginia σε ολόκληρη τη ζωή της. Στις δύσκολες στιγμές της, στις πολλές απόπειρες αυτοκτονίας της, στην κατάθλιψη που ποτέ δεν ξεπέρασε.
Το Μάρτη του 1941 η Virginia έβαλε η ίδια τέλος στη ζωή της.
Τον Ιούλιο του 1941 ο Γουλφ θα εκδώσει το τελευταίο μυθιστόρημά της, ενώ το 1953 θα εκδώσει και αποσπάσματα από τα ημερολόγια της με τίτλο “A writer’s diary”.
Εκείνος έφυγε το 1969.
H τέφρα και των δύο θάφτηκε κάτω από μία φτέλια στο σπίτι τους στο Μονκς.
Ακολουθεί το αποχαιρετιστήριο γράμμα της Virginia στον Leonard
“Αισθάνομαι σίγουρα πως τρελαίνομαι πάλι. Αισθάνομαι ότι δε μπορούμε να ξαναπεράσουμε άλλον ένα σαν εκ τους φοβερούς χρόνους. Και δεν θα συνέλθω ξανά τούτη τη φορά. Αρχίζω ν’ ακούω φωνές και δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Έτσι κάνω κείνο που μου φαίνεται καλύτερο για όλους μας. Μου ‘χεις δώσει τη μέγιστη δυνατή ευτυχία. Ήσουν με κάθε τρόπο όλ’ αυτά που κανείς δε θα μπορούσε να ‘ναι. Δε γνωρίζω δυο ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι ευτυχέστεροι, μέχρι που με χτύπησε τούτη η φοβερή αρρώστια. Δεν μπορώ να την παλεψω άλλο. Ξέρω ότι χαλώ τη ζωή σου, που χωρίς εμένα θα μπορούσες να κάνεις. Και το ξέρεις πως το ξέρω. Βλέπεις δεν μπορώ μήτε να γράψω… ακόμη κι αυτό. Δε μπορώ να διαβάσω. Θέλω να πω πως οφείλω όλη την ευτυχία της ζωής μου σε σένα. Ήσουν ολότελα υπομονετικός μαζί μου και καλός σ’ απίστευτο βαθμό. Θέλω να σ’ το πω αυτό -ο καθένας το ξέρει. Αν κάποιος θα μπορούσε να μ’ είχε σώσει, αυτός θα ‘σουν εσύ. Όλα έχουνε χαθεί για μένα μα βεβαιώνω για την καλοσύνη σου. Δεν μπορώ να συνεχίσω να χαλώ τη ζωή σου άλλο. Δεν σκέφτομαι ότι δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να ‘ναι ευτυχέστεροι απ’ όσο ήμασταν εμείς.”
“Η κυρία Dalloway πάντα κάνει δεξιώσεις για να σκεπάσει τη σιωπή.”
Virginia Woolf
Β.ΚΟΥΤΣ.
Follow us:
