“ΣΚΕΨΕΙΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ” – ΝΤΙΝΑ Σ. ΜΗΤΣΟΥ

 Η διαδρομή προς το Γολγοθά γεμάτη αγωνία πόνο, δάκρυα, στεναγμό. Η ανθρωπιά στο απόσπασμα. Στις εκκλησίες ψάλουν τα πάθη του πονεμένου Χριστού, ενώ στα νοσοκομεία ζούμε τον ανθρωπινό πόνο.

 Ο Υιός του θεού πήρε τις δικές μας αμαρτίες και θέλησε να μας σώσει σηκώνοντας το σταυρό του μαρτυρίου. Μας έδειξε όμως και τον ανηφορικό δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε σηκώνοντας και τον δικό μας σταυρό.

 Η εβδομάδα των Παθών δείχνει το σημερινό ανθρώπινο δράμα. Το μαρτύριο της μοναξιάς. Τότε τον Ιησού τον εγκατέλειψαν και οι μαθητές του, διότι φίλος τον πρόδωσε, φίλος τον αρνήθηκε, φίλοι εξαφανίστηκαν από τον φόβο των Ιουδαίων.

 Εγκαταλελειμμένος και ξένος τόσο που ο Ιωσήφ από Αριμαθίας ικετεύει τον Πιλάτο «Δώσε μου τούτον τον ξένο να τον κρύψω σε ξένο τάφο που σαν ξένος δεν έχει ούτε που να γύρει το κεφάλι».

 Τον ξένο που φιλοξενούμενος ήταν στους φτωχούς και οι πατριώτες του από μίσος τον σκότωσαν ενώ ο ίδιος προς αυτούς έλεγε «Τι μου ανταποδίδατε πονηρά αντί αγαθών»…

 Αγάπησε απέραντα όλους τους ανθρώπους και τον κάρφωσαν εκεί όπου το μίσος καρφώνει το μίσος και τον σταύρωσαν αθώο αυτόν οι κακούργοι ανάμεσα στους κακούργους.

 Όπως τόνισε και Νίκος Καζαντζάκης,«Ο σταυρωμένος Χριστός είναι ο σταυρωμένος άρτιος άνθρωπος. Διότι ο Χριστός είπε την αλήθεια και αποκαλύφθηκε η δυστυχία». Το δράμα του σημερινού ανθρώπου είναιότι ενώ ζει ανάμεσα σε χιλιάδες άτομα εκείνος αναζητεί με αγωνία την ταυτότητα του, τον χαμένο του εαυτό.

 Ποτέ άνθρωπος, ιδιαίτερα ο νέος δεν αισθάνθηκε τόσο μόνος, τόσο αβοήθητος όσο στην εποχή μας και μάλιστα (όπως λέω πιο πάνω) σε κατοικημένους χώρους που μοιάζουν όλο και περισσότερο με την έρημο.

 Διότι ξεστρατίσαμε, φύγαμε μακριά από τον Χριστό. Φύγαμε μακριά γιατί δεν καταλάβαμε και δεν καταλαβαίνουμε ότι όσα ο Χριστός δίδαξε με το ευαγγέλιό του σε τρία χρόνια τα ανακεφαλαίωσε σε τρεις ώρες πάνω στο σταυρό. Ανέβηκε στον Γολγοθά με τα ευγενέστερα όπλα του. Τον πόνο, τη συγχώρεση και την αγάπη.

 Η Ανάστασή του μας δίνει την ελπίδα ότι δεν μας ξέχασε. Ο δρόμος προςEμμαούς φανερώνει την αγάπη για να περπατήσουμε μαζί του από το σκοτάδι στο φως.

 Κι εγώ κάτω από το δέντρο που κρεμάστηκε ο Ιούδας και δίπλα στο σταυρό του μαρτυρίου του κυρίου μας, προσδοκώ Ανάσταση νεκρών.

                                                                                           ΝΤΙΝΑ Σ. ΜΗΤΣΟΥ