– Χάνω. Λέξη που σημαίνει την απώλεια. Ω, πολλών. Όχι μόνο πραγμάτων. Η
λέξη χρησιμοποιείται και μεταφορικά για απώλειες κάθε είδους, απ’ αυτές που
μας στενοχωρούν λίγο ως πολύ, αλλά διορθώνονται. Όλες οι απώλειες
διορθώνονται ή αντιμετωπίζονται, όλα τα απωλεσθέντα ξαναβρίσκονται ή
αντικαθίστανται. Χάνουμε το λεωφορείο, περιμένουμε το επόμενο. Χάνουμε
την ταυτότητά μας, βγάζουμε καινούργια. Χάνουμε τον ύπνο μας,
καταπίνουμε ένα χαπάκι. Χάνουμε την ψυχραιμία μας, παίρνουμε βαθιές
ανάσες και συνερχόμαστε. Χάνουμε το κέφι μας; Θα μας το φτιάξει η
κουβεντούλα μ’έναν φίλο. Χάνουμε τα μυαλά μας, αν είναι από έρωτα δεν
πειράζει. Χάνουμε έναν έρωτα; Θα έρθει ένας άλλος. Χάνουμε στο πόκερ; Ας
μην παίζαμε χαρτιά. Χάνουμε την ευκαιρία, μπορεί και να μας βγει σε καλό.
Χάνουμε το βιβλίο που είχαμε δανείσει, χαλάλι στον φίλο που ξέχασε να μας
το επιστρέψει. Χάνουμε το αγαπημένο μας κόσμημα που μας έκλεψαν;
Καταριόμαστε τον κλέφτη και πατσίζουμε την κακή πράξη. Χάνουμε ένα
βραβείο; Συγχαίρουμε τον νικητή. Χάνουμε όρεξη για δράση, ας
ξεκουραστούμε. Χάνουμε κιλά, τι ωραία! Χάνουμε τον δρόμο; Ρωτάμε και
μας τον δείχνουν. Χάνουμε τη νίκη; Δεν την αξίζαμε, ως φαίνεται. Χάνουμε
την εκτίμησή μας σε κάποιον; Δεν την άξιζε, ως φαίνεται. Χάνουμε την
ευγενική μας συμπεριφορά, ζητάμε συγγνώμη. Χάνουμε τα μαλλιά μας;
Υπάρχουν οι περούκες. Αφήστε που για τους άντρες θεωρείται και γοητεία!
Χάνουμε τα δόντια μας; Και οι μασέλες μια χαρά είναι, απ’ ολότελα… Χάνει
η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα; Ακαταστασία, να συγυρίσουμε κι
εντάξει. Και πάει λέγοντας… Ένα μόνο δεν είναι εντάξει, ένα μόνο δεν
αντικαθίσταται, ένα μόνο δεν διορθώνεται: να χάσουμε έναν αγαπημένο
πρόσωπο, να πεθάνει και να μην το έχουμε πια και να μην το ξαναδούμε ποτέ
πια. Εδώ σταματάνε πάντα τα λόγια μας. Και τα δικά μου. Έχασα την καλή
μου Μίρκα, φίλη εδώ και 59 χρόνια, από το πρώτο μας «Γεια!» στο
Πανεπιστήμιο ως το τελευταίο «Αντίο» στη Ριτσώνα, προχθές. Από προχθές,
μου λείπει.
– Βρίσκω κι εγώ κάπως περίεργο ή αταίριαστο να συνδυάσω την απώλεια με
αστεϊσμούς, αλλά δεν είχα καλύτερο τρόπο να το καταθέσω όλο αυτό χωρίς
να σας βαρύνω πολύ. Ίσως να το σκεφτείτε κι εσείς κάπως έτσι. Εκείνης,
πάντως, θα της άρεσε.
– Βλέπω ότι θα προβληθεί και φέτος «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Ο ηθοποιός
Ρόμπερτ Πάουελ έχει πει: «Ελπίζω να με θυμούνται όλοι ως τον άνθρωπο που
υποδύθηκε τον Ιησού». Τον Ιησού κι έκλεισε, μένοντας στην ιστορία του
κινηματογράφου. Όχι κι άσχημα!
– Εύχομαι από καρδιάς να περάσετε την ημέρα της Λαμπρής όπως την
περιμένει ο καθένας σας.
– Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
