Η ομορφονιά.

Η νύχτα χαμηλώνει
στην πάνω γειτονιά
κι ίδιος αποσπερίτης,

λάμπει μια ‘μορφονιά.
Το γελαστό φεγγάρι,
το βράδυ στις εννιά,
το δίχτυ του απλώνει
στη σκοτεινή γωνιά…

Ποιος θέλει να σε πάρει
σε άλλη γειτονιά,
ποιος έριξε το ζάρι

μικρή ομορφονιά;
Ποιος θα σε κάνει ταίρι,
αρχόντισσα, κυρά,
η μάνα σου το ξέρει
μα δεν το μαρτυρά.

Ο μαύρος καβαλάρης
χωρίς να πει μιλιά
σου έδωσε χτενάκι

να δέσεις τα μαλλιά.
Ο μαύρος καβαλάρης
σηκώνει τα πανιά,
γι’ αλαργινό ταξίδι
στη μαύρη λησμονιά,…

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ
Follow us:

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ