- Αποφεύγω να το σχολιάσω. Όμως, μου είναι αδύνατο να μην το μεταφέρω.
Ίσως το ακούσατε, το είπαν στις ειδήσεις. Εκεί το άκουσα κι εγώ, μετά το
έψαξα για να σιγουρευτώ, τώρα το αντιγράφω για σας: Το κρατικό συμβούλιο
Προστασίας των Ζώων της Ινδίας κάλεσε τους πολίτες να γιορτάσουν την
«Ημέρα Αγκαλιάς Αγελάδας» στις 14 Φεβρουαρίου φέτος, αντί για την Ημέρα
του Αγίου Βαλεντίνου. Σε επίσημη ανακοίνωση η κυβερνητική υπηρεσία
χαρακτήρισε τις αγελάδες ως «ραχοκοκαλιά» του ινδικού πολιτισμού και της
αγροτικής οικονομίας, λέγοντας ότι «η αγκαλιά με τις αγελάδες θα φέρει
συναισθηματικό πλούτο και θα αυξήσει την ατομική και συλλογική ευτυχία».
Πρόσθεσε ότι η αγκαλιά των αγελάδων θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της
απειλής που αντιμετωπίζουν οι παραδόσεις, οι οποίες προέρχονται από τα
αρχαία θρησκευτικά ινδουιστικά κείμενα και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν
εξαιτίας της επικράτησης των παραδόσεων της Δύσης. Πηγή: TIME - Αλλάζω γνώμη. Είχα αποφασίσει να μην αναφερθώ στη σακχαρόπηκτη
«Γιορτή των ερωτευμένων», δεν με συγκινεί, έτσι που γιορτάζεται. Αν όμως
έπρεπε ν’ αγκαλιάσω μια αγελάδα… θα προτιμούσα να τη γιορτάσω φιλώντας
κάποιο λούτρινο ζωάκι, ιδιαίτερα ένα μικρούλι πάντα, εκείνο το αρκουδάκι
της Ασίας, με την άσπρη κοιλίτσα και τα μεγάλα μαύρα μάτια του. Σεβαστή η
πίστη στη θρησκεία των Ινδών, αλλά κι ο έρωτας; Να μη θέλουν καθόλου την
ξενόφερτη γιορτή, το καταλαβαίνω. Αλλά να έχουν Ημέρα των ερωτευμένων
και να τη γιορτάζουν αγκαλιάζοντας μια αγελάδα…ε, πια, οι κυβερνώντες εκεί
μακριά, στον Θεό σας! ή μάλλον: στην ιερή Αγελάδα σας! - Μένω σκεπτική διαβάζοντας για την Παγκόσμια Ημέρα της ελληνικής
γλώσσας, που γιορτάζεται, λέει, με εκδηλώσεις σε εκπαιδευτικά ιδρύματα
στην Ελλάδα και πανεπιστημιακά τμήματα σε όλον τον κόσμο. Κάθε 9
Φεβρουαρίου, λέει. Τις υπόλοιπες 344 μέρες του χρόνου, ας τη σκοτώνουν
ανηλεώς οι χιλιάδες αγράμματοι, νέοι κατά το πλείστον, ακόμα και πτυχιούχοι
ανωτάτων Σχολών, όλων των πεδίων, από τα παληκάρια και τις κοπελιές των
καναλιών μέχρι και πρωθυπουργό, ονόματα δεν λέμε… Έρμη ελληνική
γλώσσα, εύχομαι να επιβιώσεις! Χωρίς Παγκόσμια Ημέρα. Με καθημερινή
προσοχή, με αδιάκοπη μελέτη, με ανάγνωση, με σωστά σχολικά
προγράμματα, με αγάπη! - Δυσπιστώ, παρά τη γενική ελπίδα, αυτές τις μέρες. Ο τρομερός σεισμός σε
Τουρκία-Συρία, οι χιλιάδες νεκροί, οι ανυπολόγιστες ζημιές… και η ελληνική
βοήθεια, άμεση, γενναιόδωρη και γενναία – με κορυφαίους τους Έλληνες
διασώστες να συγκινούν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Ήρθαν και οι δηλώσεις,
οι ευχαριστίες, τα αγκαλιάσματα Υπουργών των δύο χωρών… Μέσα στον
χαμό, μοιάζουν τόσο συμπαθητικά κι ανθρώπινα! Όμως, τα ίδια έγιναν το
1999. Σεισμός στο Ιζμίτ, ελληνική βοήθεια, φιλική προσέγγιση των χωρών.
Όλα ξεχάστηκαν μετά. Λέτε να γίνει αλλιώς τώρα; Δεν το πιστεύω. - Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
ΜΑΡΙΝΑ ΑΝΤΩΝΑΤΟΥ
Follow us:
