14 Μαρτ. 2022 Κυκλοφορώ και …
- Μοιράζομαι ανάμεσα: θέλω και δεν θέλω να βλέπω τις ασταμάτητες εικόνες που έρχονται και με βρίσκουν μέσα στο σπίτι μου. Είκοσι μέρες τώρα, παρακολουθώ τον πόλεμο στην Ουκρανία, λες και βλέπω πολεμική ταινία. Φρικτό το βρίσκω. Να βλέπω σε ζωντανή σύνδεση, σε πραγματικό χρόνο, έναν ζωντανό πόλεμο που γεννάει νεκρούς, μία εισβολή που δημιουργεί καταστροφή και γκρεμισμένα σπίτια και ξερριζωμένους και ορφανά. Δεν μπορώ ν’ αποφασίσω αν θέλω να τα βλέπω όλα αυτά. Αλήθεια, δεν μπορώ.
- Λέω να κοιτάζω επειδή ενδιαφέρομαι να μαθαίνω πώς τα καταφέρνουν, πώς αντέχουν, πώς αμύνονται, πώς επιβιώνουν, πώς ελπίζουν. Νομίζω ότι κατά κάποιον ελάχιστο τρόπο τούς συμπαρίσταμαι. Απ’ την άλλη, λέω να μην κοιτάζω πώς τρέχουν να σωθούν, πώς αποχωρίζονται τους δικούς τους, πώς κείτονται νεκροί στους δρόμους, πώς στοιβάζονται στα καταφύγια, πώς πίνουν νερό από τους σωλήνες των καλοριφέρ, πώς κλαίνε με την κάμερα να καταγράφει τον πόνο τους. Νομίζω ότι τους προσβάλλω, κοιτάζοντας από τη γαλήνη του σπιτιού μου τη δική τους ανυπολόγιστη δυστυχία. Ούτε ν’ αδιαφορήσω μπορώ, ούτε να τους λυπάμαι θέλω. Δεν τους αξίζει, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Το δικαίωμά τους σε μία ειρηνική ζωή, στον τόπο τους, αυτό τους αξίζει. Ποιος θα τους το δώσει; Εμείς που τους νιώθουμε συνανθρώπους μας, δεν μπορούμε. Οι ανάλγητοι που καταλαβαίνουν μόνο τα συμφέροντά τους, δεν νοιάζονται. Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, κάνε κάτι!
- Σημειώνω τα εισαγωγικά στην ανακοίνωση: «Τεχνική παύση» στις διαπραγματεύσεις, λέει. Παύση βομβαρδισμών, όχι; Παύση σκοτωμών, όχι; Έτσι, λοιπόν. Πάνω στα ερείπια και στους νεκρούς, θα συνεχίσουν τις συνομιλίες. Μπλα-μπλα-μπλα, οβίδες, μπλα-μπλα-μπλα, καπνοί, μπλα-μπλα-μπλα, τανκς, μπλα-μπλα-μπλα, σειρήνες, μπλα-μπλα-μπλα, πόσοι σώπασαν για πάντα, αλλά, ο προσπάθεια για ειρήνευση συνεχίζεται: μπλα-μπλα-μπλα …
- Απορώ με τον Πρωθυπουργό μας. Τι του ήρθε ξαφνικά; Πήγε να συναντήσει τον Τούρκο μπέη, στην Κωνσταντινούπολη, και μόλις τον είδε με καρώ σακάκι και χωρίς γραβάτα πέταξε κι εκείνος τη δική του; Εζήλωσε το μοντέλο Τσίπρα; Έλεος! Θα μου πείτε «Η γραβάτα είναι που …»; Και θα σας πω, ναι, βεβαίως! Υπάρχει ένα μέτρο σοβαρότητος που δεν πρέπει να το αγνοείς. Εδώ πάνε κοστουμαρισμένοι και γραβατωμένοι οι προπονητές των ομάδων, στα γήπεδα, για την μπάλα. Οι δύο επίσημοι εκπρόσωποι των χωρών τους με τους ανοιχτούς γιακάδες, συναντήθηκαν να παίξουν τάβλι, τι; Για πιο χαλαρά, είπε. Ναι; Με τον Ερντογάν πασά; Μ’ αυτόν δεν ανοίγεσαι, κουμπώνεσαι και διπλοκουμπώνεσαι. Άκου «χαλαρά»! Αν υπάρχει κάτι από «χ», εμένα μου ταιριάζει το «χαζό» – άντε, το «χαζοχαρούμενο». Έχω και χειρότερο: Χάλι!
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου
Follow us:
