Ήτανε τότε που τη βροχή του χειμώνα, της άνοιξης και του φθινοπώρου την καταλαβαίναμε από το άρωμα της γης και τα χρώματα της. Καφετιά το χειμώνα, πράσινη και λουλουδιασμένη την άνοιξη και χρυσή το καλοκαίρι. Όλα αυτά τα χαρήκαμε στην παιδική μας ηλικία όσοι μεγαλώσαμε σε χωριό. Ασφαλώς όλοι θα θυμούνται ότι στην περιοχή μας, τη παραμονή των φώτων, την οποία τότε την λέγανε τ’ αγιαστών διότι αγιάζανε τα νερά και ο τόπος.
Αυτή η μέρα λοιπόν ήτανε μέρα κάθαρσης από τους καλικάντζαρους. Οι γυναίκες βγάζανε όλη τη στάχτη από το τζάκι και τη ρίχνανε γύρω γύρω από το σπίτι να το εξαγνίσουνε. Καθαρίζανε το σπίτι, το λιβανίζανε, ανάβανε το καντηλάκι και περίμεναν τον παπά να έρθει να το αγιάσει με τον μικρό αγιασμό.
Όλα τα παιδιά τον ακολουθούσαν από σπίτι σε σπίτι και το βράδυ αν είχε ξάστερο ουρανό καθόντουσαν έξω να δούνε τα ουράνια να ανοίγουν, τον Ιορδάνη και το Χριστό να βαπτίζεται. Έτσι έλεγαν οι γονείς τότε στα παιδιά τους. Την άλλη μέρα, των φώτων, όλοι στην εκκλησία να αγιασθούν με τον αγιασμό και να πάρουνε και για το σπίτι. Όταν τελείωνε η θεία λειτουργία πήγαιναν στα σπίτια τους και αγιάζανε το σπίτι με το μεγάλο αγιασμό. Ευτυχώς αυτό γίνεται και σήμερα. Οι γυναίκες ράντιζαν τα ζώα και τις κότες, οι νοικοκυραίοι πηγαίνανε στα χωράφια και ραντίζανε με το αγιασμένο νερό για να ευλογηθούν και να καρποφορήσουν. Το μεσημέρι, όλα τα παιδιά μετά το φαγητό βγαίνανε στους χωματόδρομους και στις αλάνες και παίζανε παιχνίδια που είχανε μάθει από τους πατεράδες και τα κορίτσια από τις μανάδες τους, οι οποίοι τα είχανε διδαχθεί από τους δικούς τους γονείς και πίσω ολοπίσω στα βάθη του χρόνου.
Όταν κουράζονταν από τα παιχνίδια πήγαιναν στα σπίτια που γιόρταζαν, λέγανε χρόνια πολλά και τους έδιναν στραγάλια ψημένα στο φούρνο της αυλής. Έτσι τελείωναν οι γιορτές με φτώχια και στερήσεις, με αγώνα, χωρίς αγωνία κάνανε πολλά παιδιά και λέγανε έχει ο θεός. Ας είχανε μικρά σπίτια, χώραγε όμως και ο παππούς και η γιαγιά που τους σεβόντουσαν όλοι. Σήμερα, μεγάλα σπίτια μικρές οικογένειες, χωρίς να χωράνε οι παππούδες που πάνε για φροντίδα στα γηροκομεία.
Ας ακούσουμε λοιπόν τώρα μετά τη βάπτιση του Χριστού το λόγο του, διότι φωτεινότερος λόγος από αυτόν του Χριστού δεν έχει ακουστεί και είναι ο μόνος που ξέρει τι θα πει αγάπη, κάτι που ο άνθρωπος δεν ένιωσε ποτέ. Την εκμεταλλεύθηκε όμως κόβοντας και ράβοντας την στα μέτρα του.
Και του χρόνου να είστε όλοι καλά
Ντίνα Σ. Μήτσου
Follow us:
