8 Μαρτ. 2021 Κυκλοφορώ και…
- Ταράζομαι 1: ρωτούν νεαρή ηθοποιό αν ήθελε από μικρή ν’ ασχοληθεί με το θέατρο. – Όχι. Της ήρθε στα 17, λέει, «όταν άρχισα να έρχομαι σε επαφή με τη μοναξιά μου και ταυτόχρονα με τις πληγές μου και τα αδιέξοδα του μυαλού μου». Τόση δυστυχία πεσμένη πάνω σε μια κοπελίτσα! Αλήθεια, μ’έπιασε μια ταραχή κι ένιωσα μια λύπη για το βασανισμένο που ήταν στα 17 του βουτηγμένο στη μαύρη μαυρίλα. Πόσο χάλια ένιωσα… τι να σας πω!
- Συνεχίζω την ανάγνωση (στο «ΒΗΜΑ» ήταν η συνέντευξη) και μαθαίνω ότι πήγε στη Νέα Υόρκη, σπούδασε θέατρο, έκανε πράγματα, μπράβο, και μετά, επέλεξε να γυρίσει στην Ελλάδα, μπράβο και πάλι. Φαντάστηκα ότι θα φώτισε τα σκοτάδια της και θα ξεκαθάρισε τα μέσα της, μακάρι η κοπέλα! Τζάμπα η χαρά μου. Διαβάζω παρακάτω και…
- Ταράζομαι 2: Ανεβάζουνε «Το μωρό της Ρόζμαρι» – ιστορία μιας εγκύου που μαθαίνει ότι ο άντρας της και οι γείτονές της έχουν γίνει σατανιστές κι αναρρωτιέται σε ποιον ανήκει το μωρό που έχει στην κοιλιά της! Χάλια θέμα, το πήρανε από την ομώνυμη παλιά ταινία και πολύ τους αρέσει, λέει. Εντάξει, γούστα είν’ αυτά. Αλλά, ρωτάνε την κοπέλα μας να πει και δυο λόγια για την κ.Ρόζμαρι κι εκείνη λέει: «Είναι μια σύγχρονη Παναγία. Ένα αρχέτυπο μητρότητας και αγάπης που το σέρνουν διά της βίας στις πύλες της κολάσεως». Εκεί πλέον…
- Ταράζομαι 3: Ψέματα, διαγράφεται η λέξη. Τι ταράζομαι, έξαλλη γίνομαι! Με τον εαυτό μου! Να μην ξέρω τόσα χρόνια ότι η καημένη η Μαριάμ πήγε συρτή; Αυτήν, που «αμώμως κυήσασα» γέννησε τον Χριστό, κάποιος την τραβολόγησε με το ζόρι στις πύλες της κολάσεως; Να μην έχω δει πόσο η περίπτωσή της μοιάζει, όπως λέει, της Ρόζμαρι; Είμαι τόσο στον κόσμο μου που δεν βλέπω το κοινό σημείο: τίνος είναι, βρε γυναίκα, τα παιδιά; Της μίας το μωρό έχει μπαμπά τον Θεό, της άλλης τον Σατανά. Ή μήπως όχι; Φως-φανάρι, ταυτίζονται, υποστηρίζει η νεαρή ηθοποιός. Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε: οι παρέες με τα ψυχολογικά ψαξίματα στα πηγάδια του μυαλού τους, ας βολευτούνε με τη Ρόζμαρι, είναι υπεραρκετή για τις σατανιστικές ιστορίες τους. Η Παναγία είναι μπελάς, κορίτσι μου! Αν λες τέτοια πράγματα, ο απλός θεατής, ο κανονικός, μπορεί να σε περάσει για βλαμμένο!
- Τιμώ το ’21: σήμερα, γιορτή της γυναίκας, ας θυμηθούμε εκείνες τις Σουλιώτισσες που ρίχτηκαν χορεύοντας, μαζί με τα παιδιά τους, από τα βράχια του Ζαλόγγου. Έμειναν στην Ιστορία. Προτίμησαν τον ελεύθερο θάνατο από την σκλαβιά και την ατίμωση στα χέρια των Τουρκαλβανών. Αθάνατες!
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
Γράφει η Μαρίνα Αντωνάτου
Follow us:
