Καλή σας μέρα,
Αυτόν τον καιρό που είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, ακούγονται πολλά και διάφορα. Όλοι έχουμε γίνει ειδικοί γιατροί, επιστήμονες .Με λίγα λόγια βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Δυστυχώς όμως, δε το έχουμε πάρει σοβαρά. Φοράμε τη μάσκα μας για να μην μας βάλουν πρόστιμο. Γυρίζουμε έξω με ψεύτικες δικαιολογίες. Ο κόσμος πεθαίνει και εμείς λέμε πως θα περάσουμε τα Χριστούγεννα και αν θα βγούμε να αγοράσουμε στολίδια και πολλά άλλα άσχετα με αυτά που περνάμε. Μέσα σε όλα αυτά λοιπόν, τη λέξη Χριστός Γεννάται δεν ακούσαμε και τι κρίμα!
Αλλάζω θέμα και σκέφτομαι, σε αυτόν τον τόπο υπήρχαν χωριά, πολλά χωριά, γνήσια καθαρά ελληνικά με τις ντοπιολαλιές, τις παραδόσεις, τους θρύλους, τα πανηγύρια, την πίστη μας, την πατρίδα και την οικογένεια. Χωριά μικρά, με μεγάλες πόρτες φιλοξενίας. Όταν έρχονταν τα Χριστούγεννα, είχανε έτοιμα τα ξύλα για το τζάκι, το βαρέλι με το κρασί, το τουλουμίσιο τυρί και το ζυμωτό ψωμί. Γυρίζανε από την εκκλησία στρώνανε τους σοφράδες και καθόταν η οικογένεια και οι καλεσμένοι τους, τρώγανε, πίνανε και τραγουδάγανε «για δέστε τον Αμάραντο, τούτη η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε στου Παπαλάμπρου την αυλή τρία καλά είναι στο ντουνιά» και άλλα πολλά. Ολόκληρη συλλογή θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιος, αν τα συγκέντρωνε σ’ ένα τόμο.
Τώρα υπάρχει μια νέα πραγματικότητα, σκληρή, απογοητευτική μεν, αλλά δεδομένη. Αραίωσαν τα γίδια και τα πρόβατα, το φεγγάρι μίκρυνε, οι πυγολαμπίδες σβήστηκαν από τα φυτοφάρμακα και στα χωριά αγοράζουν τα αυγά και τα χόρτα. Η φέτα από το ζυμωτό ψωμί χάθηκε . Έφυγε η χαρά. Οι αργαλειοί κλείσανε, όπως έκλεισαν και οι μύλοι. Πηχτό μαύρο σύννεφο σκέπασε και μόλυνε τα παιδιά που πάνε να ξεχάσουν τα προγονικά τους έθιμα, τα ζυμωμένα με πέτρα και ήλιο.
Παγώσανε τα χωριά μας και όταν παγώνουν τα άκρα της χώρας μας που είναι τα χωριά, τότε παγώνει και η καρδιά. Ποιος είναι αυτός που έφυγε από τη γενέθλια γη και δεν νοσταλγεί το πατρικό του. Αδειάσανε τα χωριά μας και γεμίσανε οι πόλεις, οπότε όλα αλλάζουν.
Κλείνοντας, εύχομαι σε όλους υγεία, το πιο πολύτιμο αγαθό. Και να ξέρουμε ότι τα παλιά χρόνια όταν περνάει ο καιρός γίνονται καλύτερα.
Γράφει η Ντίνα Σ.Μήτσου
Follow us:
