“Η ΑΓΑΠΗ”

Η αγάπη.    

Η αγάπη στον κόσμο δεν έχει λημέρι

δεν ξέρει χειμώνες, βροχές, καλοκαίρι.

Σαν άνεμος τρέχει, τις πόρτες χτυπάει,

στην άγονη πέτρα σαν κύμα σκορπάει.

 

Μια αχτίδα κεντάει με τ’ άσπρα της χέρια,

ν’ ανάψει τον ήλιο,  να σβήσει τ’ αστέρια.

Στο χώμα σαλπίζει,  ματώνει τη γη,

μ’ ανθίζει σαν στάχυ χρυσό καθ’ αυγή!

 

Κι εγώ σου κρατάω σφιχτά  τ’ άγιο χέρι,

να δύσει το δάκρυ, να ‘ρθει καλοκαίρι,

να τρέξω στο κύμα την κρίσιμη ώρα,

ο χρόνος μετράει, μαζί μου προχώρα…

 

Στην άστατη μέρα που πάει στον αγέρα,

μια Κίρκη η αγάπη που παίζει φλογέρα.

Σε τούτο το ξέφωτο όποιος περάσει,

μπορεί να νικήσει, μπορεί και να χάσει,…

 ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ.