29 Ιουν. 2020 Κυκλοφορώ και…
- Βλέπω να φεύγει κι αυτός ο μήνας. Να πω ότι δεν με πειράζει; Με πειράζει. Δεν θα πείραζε κάποιον που περιμένει κάτι ευχάριστο και ανυπομονεί. Δεν βλέπω καμία άλλη περίπτωση να μη μας ενοχλεί ο καιρός που περνάει, στη γενική του έννοια. Λιγοστεύει ο χρόνος μας, όσος διαθέτουμε. Ευτυχώς που δεν ξέρουμε πόσος είναι. Ευτυχώς! Έτσι μπορούμε και κάνουμε όνειρα.
- Μαντεύω την ερώτηση και καταλαβαίνω την απορία σας. Σας απαντώ αμέσως ότι και βέβαια ονειρεύομαι (ακόμα) – Και παραθέτω αυτό το υπέροχο της Κικής Δημουλά: «Και βέβαια ονειρεύομαι. Ζει κανείς μ’ έναν ξερό μισθό;»
- Αποφεύγω τους απολογισμούς. Δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεκαθαρίσω μέσα μου το γιατί, πάντως τους αποφεύγω. Ακόμα και όταν είναι στο πλαίσιο ενός «ως είθισται». Για παράδειγμα: σαν προχθές, ήταν πάλι Κυριακή, πριν 50 χρόνια, παντρεύτηκα. Θα κάτσω, λέτε, να μετράω το τούτο και το άλλο, τα πόσα και τα πώς, τα μήπως, τα αν, τα έτσι, τα γιατί έτσι; Όχι, δεν έχει πια νόημα. Ρωτάνε συχνά τους ανθρώπους με τόσα χρόνια γάμου τι γνώμη έχουν για τον γάμο. Μα δεν μπορείς να έχεις «γνώμη» για κάτι που ταυτίστηκε πια με τη ζωή σου, τόσο που πλέον το αισθάνεσαι να υπάρχει, όχι να συμβαίνει. Μ’ έχουν ρωτήσει επίσης αν θα ξαναπαντρευόμουνα. Στα 23 μου, δεν νομίζω. Σαν τις σημερινές νέες γυναίκες, δεν τρελαίνομαι με την ιδέα του γάμου. Του έρωτα η ιδέα με συγκινεί, όπως τον έχω ζήσει, όπως μπορούσα να τον ζήσω, ειδικά στην αρχή του. Καλός κι ο έρωτας που πάνω του ακουμπάς και γέρνεις και γερνάς, αλλά σαν εκείνον που αρχίζει… Πώς λένε «Όλα τα λεφτά!», αυτό! Κι αυτό το βάζουμε στην ιδέα του ονείρου, βέβαια. Είναι σωσίβιο το όνειρο, ξέρετε, για τις ανήσυχες ψυχές. Γιατί, η ποιήτριά μου έχει κι άλλο υπέροχο: «Ένα μόνο δεν μου δίνει το όνειρο. Το όριο. Ως πού να κινδυνέψω. Γιατί τότε πια δεν θα ήταν όνειρο. Θα ήταν γεράματα.» – Γεράματα; Μακριά από μας, απ’ την καρδιά μας!
- Είμαι σίγουρη, αλλά ρωτάω: μετά απ’ όλα τα προηγούμενα, θέλετε να πούμε για το σκάνδαλο Novartis; Δεν θέλετε, ε; Είδατε που το ήξερα;
- Εύχομαι να είναι καλός ο Ιούλιος που έρχεται αύριο. Με καλόν καιρό και καλή υγεία. Με ζέστη, κι όχι μόνο στα θερμόμετρα. Και με όνειρα. Θα έπρεπε να διανέμονται δωρεάν, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου
