H γκαλερί Throckmorton της Νέας Υόρκης
παρουσιάζει έκθεση φωτογραφιών του Δημήτρη Γέρου
με τίτλο A Lesbos Diary
Η έκθεση θα ανοίξει στις 2 Ιουλίου και θα διαρκέσει έως τις 12 Σεπτεμβρίου 2020. Θα υπάρχει επίσης η δυνατότητα, λόγω κορονοϊού, να την βλέπουν οι φιλότεχνοι και διαδικτυακά (Virtual). Το κείμενο του καταλόγου γράφει η Vicki Goldberg , βραβευμένη Αμερικανίδα κριτικός φωτογραφίας, επιμελήτρια εκθέσεων και τεχνοκριτικός των NewYorkTimes.
Θα παρουσιαστούν, για πρώτη φορά, 42 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες με τοπία, ανθρώπους και γυμνά που έκανε ο κορυφαίος εικαστικός τα τελευταία 35 χρόνια στη Λέσβο.
Ο Δημήτρης Γέρος είναι ο μοναδικός Έλληνας του οποίου οι φωτογραφίες παρουσιάζονται τα τελευταία 25 χρόνια στη Νέα Υόρκη και μάλιστα σε μια από τις σημαντικότερες γκαλερί όπως είναι η Throckmorton Fine Art. Η Graciela Iturbite, η Flor Garduno οι Anderson and Low ο Ruven Afanador είναι μερικοί από τους μόνιμους φωτογράφους της γκαλερί ενώ επίσης παρουσιάζονται κατ’ αποκλειστικότητα φωτογραφίες του Manuel Alvarez Bravo, της Mariana Yampolsky, του Edward Weston, του Lucien Clerque της Tina Modotti, κ.ά.
Το 1986 ήταν η πρώτη φορά που πήγα για διακοπές στη Λέσβο, μας λέει ο Δημήτρης Γέρος, και από τότε συνεχίζω να περνώ εκεί όλα τα καλοκαίρια.
Καθώς ήταν φυσικό τον πρώτο καιρό έκανα φωτογραφίες για αναμνηστικούς λόγους. Αργότερα, αφού είχα πια περιηγηθεί όλο το νησί και είχα γνωρίσει καλά τον τόπο και τους ανθρώπους του, άρχισα να εστιάζω σε θέματα που είχαν καλλιτεχνικό ενδιαφέρον.
Μεγάλα, εγκαταλειμμένα στην πλειοψηφία τους, κτίρια που δείχνουν την ακμάζουσα οικονομικά κοινωνία του προηγούμενου αιώνα, μοναδικά ιστορικά μνημεία διαφορετικών εποχών, τοπία που δεν άλλαξαν στο χρόνο, καθημερινοί άνθρωποι την ώρα της δουλειάς ή της σχόλης, είναι κάποια από τα θέματα που απαθανάτισα. Για τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων οι φωτογραφίες μου από τη Λέσβο θα μπορούσαν να μοιάζουν μιας άλλης εποχής. Αυτό όμως το παρατηρούμε και στις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν πρόσφατα από άλλους φωτογράφους σε ελληνικά νησιά, ή σε μικρά χωριά της ενδοχώρας, αφού οι περισσότεροι από τους ντόπιους αδιαφορούν για την εξέλιξη των αστικών κέντρων και ευτυχούν απολαμβάνοντας την ποιότητα ενός παλαιότερου τρόπου ζωής. Έχω επίσης φωτογραφίσει και γυμνούς εφήβους, άλλοτε σε αγροτικές τοποθεσίες και άλλοτε σε μνημεία, παλιά κτίρια ή ερείπια, σε πόζες που μπορεί να θυμίζουν αρχαία ελληνικά αγάλματα. Επειδή η μόδα αλλάζει σχεδόν ανά δεκαετία γι’ αυτό και οι νέοι των φωτογραφιών μου μπορεί επίσης να μοιάζουν μιας περασμένης εποχής. Εξ’ άλλου, πλην ενός, δεν ήταν επαγγελματίες μοντέλα. Όμως έτσι ίσως να ταιριάζουν περισσότερο με το επαρχιακό τοπίο.
Η παλιότερη φωτογραφία της εκθέσεως είναι του 1989. Πρόκειται για ένα αυτοπορτρέτο που έκανα βιαστικά, με μια μικρή μηχανή και ένα επίσης μικρό φλας, στα παμπάλαια ιαματικά λουτρά Θέρμα που βρίσκονται κοντά στη Μυτιλήνη, την πρωτεύουσα του νησιού.
Τις πρώτες φωτογραφίες τις έκανα με αναλογικές μηχανές διαφόρων μεγεθών ενώ αργότερα άρχισα να χρησιμοποιώ ψηφιακές. Στα 35 χρόνια που ζω στη Λέσβο έκανα πολλές εκατοντάδες φωτογραφίες, καταγράφοντας κάθε γωνιά του νησιού. Από αυτές, η γκαλερί κι εγώ, επιλέξαμε μερικές για να παρουσιάσουμε σε αυτή την έκθεση και θα έλεγα πως αποτελούν μια από τις πολλές παρενθέσεις στη ζωή και στο έργο μου. Στη ζωή γιατί είμαι άνθρωπος των μεγάλων πόλεων, που επίσης αγαπώ, και στο έργο μου γιατί αποτελείται κυρίως από σκηνοθετημένες φωτογραφίες που κάνω στα στούντιο της Αθήνας, της Νέας Υόρκης και της Μυτιλήνης.
