8 Ιουνίου 2020 Κυκλοφορώ και…
- Συναριθμώ στα καλά της… κάποιας ηλικίας την απαλλαγή από υποχρεώσεις συμμόρφωσης σε πολλά κοινωνικά στερεότυπα. Προνόμιο! Προνόμιο που δίνει μια υπέροχη αίσθηση ελευθερίας. Ίσως σε σχολιάσουν. Αδιάφορο. Ίσως σου κολλήσουν διάφορα κοσμητικά. Ε, και; Μπορεί να σε πουν «ιδιόρρυθμο». Δεκτόν, αυτό είναι θαυμάσιο! Τα «κόντρα» έχουν πλάκα!
- Δίνω παράδειγμα: μας μαθαίνουν να είμαστε μετριόφρονες. Κι εμένα μου έλεγαν ότι η μετριοφροσύνη είναι αρετή. Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας βρήκα πολλούς σπουδαίους που πίστευαν το αντίθετο. Είπαν πως η μετριοφροσύνη είναι «Για τους μέτριους» (Έρνεστ Χεμινγουέι) – «Για τους ξενέρωτους» (Ζαν-Πωλ Σαρτρ) – «Για τους ηλίθιους» (Όσκαρ Ουάιλντ). Πολύ μ’ αρέσουν αυτά, ειδικά η άποψη του ευφυούς Ιρλανδού με το ανατρεπτικό χιούμορ. Μην μου εξάπτεσθε! Φαίνεται προσβλητικό, αλλά καταλήγει να είναι σωστό. Το έχω ψάξει, εδώ και χρόνια. Να το αναλύσω; Πολύ ευχαρίστως!
- Πιστεύω ότι σ’ έναν έπαινο, σε μία έκφραση εκτίμησης του προσώπου και του έργου σου, σε μία φιλοφρόνηση, ακόμη και υπερβολική, πρέπει να απαντάς μ’ ένα «Ευχαριστώ!», προσθέτοντας κατά βούλησιν κι ένα «Πολύ ευγενικό» ή «Καλοσύνη σας» ή «Με τιμάτε». Όταν αρχίσεις τα διάφορα της μετριοφροσύνης, τι κάνεις; Προσβάλλεις αυτόν που σε επαινεί. Είναι σαν να του λες, δηλαδή, ότι δεν ξέρει τι του γίνεται ή ότι λέει ψέματα ή ότι κάνει εσφαλμένη εκτίμηση ή ότι … πάντως, σίγουρα, τον βγάζεις άχρηστο. Είναι ωραίο, αυτό; Για να φανείς εσύ μετριόφρων επειδή νομίζεις ότι έτσι πρέπει, θα πρέπει να κάνεις τον άλλον να φανεί ανόητος επειδή είπε κάτι καλό; Κάποιος ανόητος υπάρχει σίγουρα εδώ, μαντέψτε ποιος.
- Συμπληρώνω, στο ίδιο θέμα. Η επίδειξη μετριοφροσύνης φανερώνει και έλλειψη αυτοεκτίμησης. Δεν πιστεύεις, δηλαδή, ότι σου αξίζουν τα καλά λόγια που λένε για το πρόσωπο και το έργο σου. Νοσηρό. Και χαζό. Εκτός πια, αν συμβαίνει το άλλο, απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου: να είναι υποκριτική η «μετριοφροσύνη». Υπερβάλλετε, μη μου λέτε τέτοια, δεν τ’ αξίζω, με κάνετε και ντρέπομαι, δεν είμαι κάτι ιδιαίτερο και λοιπά νιανιά. Αφού κάθε άνθρωπος γυρεύει τον έπαινο, γιατί να λέμε τέτοια δήθεν; Κι όποιος νομίζει ότι οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν το ψεύτικο, είναι ανόητος. Όπερ έδει δείξαι. Αθάνατε, Ουάιλντ!
- Πάω στον γιατρό. Ζητάει ΑΜΚΑ, ονοματεπώνυμο, ηλικία. Στην τρίτη μου απάντηση, σηκώνει τα μάτια από τον Η/Υ και μου λέει: «Αλήθεια; Μα φαίνεστε πολύ νεότερη, μπράβο σας!» – Τον ευχαρίστησα, προσθέτοντας ότι όλοι αυτό μου λένε. Τι, ηλίθια είμαι;
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου.
