Το Σωληνάρι είναι όμορφο χωριό στη ρίζα του Ιερού βουνού Ελικώνα και κάτω από το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Οι φυσικές ομορφιές από το πράσινο που κυριαρχεί, αιχμαλωτίζουν τη ματιά του επισκέπτη. Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για το εάν το χωριό έχει αρχαία ή τοπική ιστορία εκτός από αυτά που αναφέρει ο Στράβων, όπως ότι πιο κάτω υπήρχε ο τάφος του μάντη Τειρεσία. Επίσης αναφέρει όπως και ο Όμηρος ότι εκεί ήταν η Τιλφούσα πόλις όπου πήρε το όνομά της από την Τιλφούσα πηγή, που είναι μέχρι και σήμερα χαμένη μέσα σε θάμνους και αγριοσυκιές κάτω από το Τιλφούσιο Όρος, γνωστό σε όλους μας ως Πέτρα.
Σήμερα είναι ένα δημιουργικό χωριό που κράτησε τους νέους κοντά του. Οι οποίοι καλλιεργούν τη γη. Θα τολμήσω να πω ότι είναι πρώτο στην καλλιέργεια της βαμβακοφυτείας, εκτός των άλλων προϊόντων που καλλιεργούν. Επίσης στο χωριό έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει επιστήμονες, ανώτεροι υπάλληλοι, επιχειρηματίες και άλλα επαγγέλματα που συνεχίζουν οι νεότερες γενιές και κάνουν υπερήφανη τη γενέθλια γη τους.
Ενώ άλλα χωριά κλείνουν διαύλους επικοινωνίας, το Σωληνάρι διατηρεί τρεις ταβέρνες, δύο καφενεία και ένα μίνι μάρκετ. Στην πλατεία του χωριού, δεσπόζει μια ωραία εκκλησία, η Μεταμόρφωση του Σωτήρα Χριστού, που γιορτάζει στις 6 Αυγούστου όπου γίνεται πανηγύρι με δημοτικά τραγούδια και χορούς, το οποίο τιμά ιδιαίτερα τους κατοίκους που διατηρούν την παράδοση.
Επίσης ο σύλλογος γυναικών με πρόεδρο την κυρία Κατερίνα Κατή- Αδάμου και ο τοπικός πρόεδρος του χωριού, Κ. Βαγγέλης Γκρέκας, πήρανε μια ωραία πρωτοβουλία. Η Νίκη Κ. Τουρκοχωρίτη, είχε την ιδέα να ιδρυθεί ένα λαογραφικό μουσείο στο χωριό τους. Το ανακοίνωσε και βρήκε την ομάδα σύμφωνη. Έτσι αρχίσανε να σκάβουν σε άγονο και σκληρό έδαφος για να φυτέψουν το δέντρο του πολιτισμού, ώστε να ανθίσει και να καρπίσει για να το βρουν οι επόμενες γενιές και να μάθουν τα αντικείμενα και τον τρόπο ζωής των προγόνων τους.
Τέτοιες ιδέες γίνονται φως Απολλώνιο, που φωτίζει τον ακριβό μας τόπο και γίνεται οδηγός στην ομορφιά της ζωής και της αφύπνισης για τα ξεχασμένα μας ήθη και έθιμα, για την τοπική μας ιστορία, τα παραμύθια μας και την ντοπιολαλιά, διότι είναι αξίες προς εξαφάνιση και δεν πρέπει να ξεχαστούν και να χαθούν, γιατί χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον.
Κλείνοντας, θέλω να συγχαρώ την ομάδα πολιτισμού και να ευχηθώ να συνεχίσουν το έργο τους, που όταν τελειώσει θα είμαστε όλοι εκεί. Και να μην ξεχνάμε αυτό που έχω πει πολλές φορές,
“Μια σταγόνα πολιτισμού αγιάζει έναν ωκεανό”
Follow us:
