7 Οκτ. 2019 Κυκλοφορώ και …
- Αφαιρούμαι, όχι συχνά, αλλά συμβαίνει. Την προηγούμενη φορά που σας έγραφα, δεν υπολόγισα ότι, όταν η εφημερίδα θα έφτανε σε σας, θα είχε ήδη μπει ο καινούργιος μήνας… Ε, πώς, πειράζει, εμένα μου αρέσει να σας εύχομαι κάθε μήνα, πόσο μάλλον αυτόν τον Οκτώβριο που πρέπει να μου ευχηθείτε κι εσείς. Για ποιο πράγμα; Δεν έχω απαίτηση να το θυμάστε, αφήστε τα σε μένα τα επετειακά. Λοιπόν…
- Θυμίζω ότι γιορτάζουμε, μαζί, τα γενέθλια αυτής της στήλης: ήταν 3 Οκτωβρίου 1992 όταν έγραψα το πρώτο «Κυκλοφορώ και…» Κι από τότε πέρασαν 27 χρόνια. Ξεχνιέται αυτό; Γνωριμία, ενδιαφέρον, ενθουσιασμός, γοητευτική σχέση νου και καρδιάς, σαν έρωτας, κι αγάπη, εκτίμηση, κατανόηση, στοργή, φιλία… Αυτό το τελευταίο, το ήξερα από την πρώτη στιγμή, γι αυτό διάλεξα από εκείνη την πρώτη φορά να «Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου» – Πιστεύω πολύ σ’ αυτό το αίσθημα. Και θυμάμαι ότι, προτού καταλήξει να εννοεί μόνο «δίνω φιλιά», η λέξη «φιλώ» σημαίνει «αγαπώ» κι αυτό τα περιλαμβάνει όλα! Χρόνια μας πολλά, φίλοι!
- Τονίζω ιδιαίτερα το «μας». Θα το λέω πάντα, όποτε αναφέρω τα δύο μέρη αυτής της σχέσης, εμένα που γράφω για σας κι εσάς που με διαβάζετε. Παρά τα τόσα χρόνια – ίσως μάλιστα και χάρη στα τόσα χρόνια – εμείς είμαστε μαζί. Με κάποιον τρόπο, μη ζητάτε αναλύσεις, δεν εξηγούνται όλα. Μερικά πράγματα ή τα ξέρεις ή δεν τα ξέρεις. Εντάξει τώρα;
- Θέλω να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους μου – ιδρυτές, εκδότες, διευθυντές και προσωπικό – στη «Βοιωτική Ώρα» και στο «Διάβημα», για τη φιλοξενία των γραπτών μου στις σελίδες τους. Ξεκινήσαμε πριν 30 χρόνια! Αυτό δεν είναι πια συν-εργασία, είναι συμ-βίωση! Να είστε καλά, παλιότεροι και νεώτεροι, όλοι φίλοι!
- Δυναμώνω τον ήχο στο ραδιόφωνο. Παίζει ένα κλαρίνο, βαθύ, παραπονεμένο, ηπειρώτικο…
- Αποφεύγω τη γκρίνια. Έχω μαζέψει πολλά εκνευριστικά, αλλά δεν θέλω ν’ασχοληθώ σήμερα. Αν μ’ έχετε επιθυμήσει κακιά, την επόμενη φορά.
- Χαιρετώ όλους εσάς, τους φίλους μου
