Νυχτώνει-ξημερώνει…
Νυχτώνει ξημερώνει
στον ίδιο το σκοπό,
μα ο πόνος δε μερώνει
και πώς να σου το πω.
Πικρό το μεροδούλι,
μαύρο το ριζικό,
ζευγίτες, σέμπροι, δούλοι
γυρεύουν μερτικό.
Με το σταυρό στους ώμους
και με μισό ουρανό,
μοχθούν ν’ ανοίξουν δρόμους
σε τόπο ορφανό…
Στη μάχη και στη μπόρα
να θυμηθείς στρατιώτη,
πάντα σ’ αυτή τη χώρα
οι τελευταίοι πρώτοι…
ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ.
