Για να φτάσουμε στην πρώτη συνάντηση με τους ακτιβιστές και τους κατοίκους της Λιβαδειάς στη Νεροτριβή, πήραμε το δρόμο κατά μήκος του ποταμού Έρκυνα. Η προσοχή μου δόθηκε στα άδεια σπίτια χωρίς μπροστινούς τοίχους. Με καλούσαν μέσα χωρίς να κρύβουν τίποτα.
Από την άλλη πλευρά του δρόμου, ήταν τέλειες απομιμήσεις απλών σπιτιών. Με παράθυρα, πόρτες, μπαλκόνι και οδό. Δεν υπάρχουν σημάδια της αποτρόπαιης αποδυνάμωσης τους.
Σκεφτόμουν το φως που εισέρχεται ελεύθερα στο εσωτερικό, όπως στο Hopper’s 1963 ζωγραφική “Sun in an Empty Room” (https://www.edwardhopper.net/sun-in-an-empty-room.jsp…). Αναρωτήθηκα ποιος έζησε σε αυτά τα σπίτια; Πότε εγκαταλείφθηκαν;Συνήθιζα να ζωγραφίζω σε τέτοιους τοίχους. Συνήθιζα να “σπέρνω” την πατρίδα σε παρόμοια μέρη.
Αρκετά ασυνείδητα άρχισα να τις φωτογραφίζω, χωρίς καμία ιδέα. Τους ένωσα με τις πρόσφατα ανακαινισμένες βεράντες , με τραπέζια και καρέκλες τοποθετημένες σαν να μαρτυρούν ότι είναι κατοικημένες.
Θα ήθελα να ζωγραφίσω μια τοιχογραφία σε ένα από αυτά τα σπίτια. Σιγά-σιγά, όπως συνήθως εργάζομαι. Πρώτον, θα σκούπιζα τα πατώματα και θα καθάριζα τους τοίχους από τις αράχνες. Θα εξέταζα τις κοιλότητες στον τοίχο. Θα έβαζα το πρώτο στένσιλ. Θα έλεγχα αν ταιριάζει στον τοίχο. Θα έκανα λάθη και, με την πάροδο του χρόνου, θα τα διόρθωνα.
Τον Απρίλιο, ο ήλιος θα είναι φωτεινότερος και οι μέρες μακρύτεροι. Ίσως κάποιος να με επισκεφθεί ενώ δουλεύω. Ελπίζω να μοιραστούν τις ιστορίες τους και να καθίσουν για λίγο. Θα ζούμε μαζί με αυτόν τον κενό χώρο και θα ακούσουμε τον ήχο του ρέοντος ποταμού – όχι μέσω του παραθύρου.
#memoryofwatereu
“Μεσογειακό νερό”, Λιβαδειά
29.02-19.04.19
Follow us:
