Η συνύπαρξη των τεχνών δίνει όμορφο αποτέλεσμα. Η αρμονική συνύπαρξή τους δε, δίνει αριστουργήματα. Κική Γκόβαρη, Στρατάκης Δημήτρης, Κωνσταντίνος Καταγάς. Τρεις “εραστές” της τέχνης, ο καθένας στο είδος του καταφέρνουν να δώσουν στον αναγνώστη ενός ποιήματος μια ματιά με βάθος και συναίσθημα, δημιουργώντας μία μοναδική ιστορία για τον καθένα ξεχωριστά.
Ο “Δονκιχοτισμός σε οπισθοχώρηση” είναι ένα ποιήμα της νεοεμφανιζόμενης συγγραφέως, Κικής Γκόβαρη. Από τις εκδόσεις “ΑΝΙΜΑ” έχει ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο της βιβλίο – παραμύθι για μεγάλα παιδιά με τίτλο “Μια ονειρεμένη ζωή στο μαζί”.
Η φωτογραφία, που συνοδεύει το ποιήμα ανήκει στον φωτογράφο Στρατάκη Δημήτρη – DIMITRIS THE ATHENS. Ο Δημήτρης Στρατάκης έχει ως κύριο θέμα του τη γυναίκα και έχει ήδη στο ενεργητικό του, πολλές επιτυχημένες εκθέσεις με τις τρεις τελευταίες “ΕΝΟΧΗ”, “ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ”, “ΠΟΘΟΣ”. Το έργο του έχει ξεχωρίσει σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική. Εν αναμονή βρίσκεται και η νέα του έκθεση με τίτλο “ΤΑΜΠΟΥ”.
Το σχέδιο, που συνοδεύει το ποιήμα ανήκει στον πολύπλευρο καλλιτέχνη Κωνσταντίνο Καταγά. Εικονογράφος, ζωγράφος, κομίστας, συγγραφέας και ξεχωρίζοντας σε διεθνείς διαγωνισμούς εδραιώνεται ως ένας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής μας. Ο Κων/νος Καταγάς, επίσης πρωτοπορεί μέσα από από τη “θεραπεία της τέχνης”, δίνοντας την ευκαίρια σε άτομα με θέματα υγείας να “θεραπεύσουν” την ψυχή τους. http://restart.net.gr/about/
[…] Θα φτιάξω μια χάρτινη πανοπλία…
Μελανοποίκιλτη!
Με λέξεις σε κάθε σπιθαμή…
Να θαμπώνουν και ν’ αποκαλύπτουν συνάμα τα ξεκάθαρα.
Ν’ αλλάζουν νόημα, ανάλογα με το διάβα του ματιού …
Ν’ αλλάζουν νόημα ανάλογα με τον «αντίπαλο».
Να ‘χουν προβλέψει κάθε πιθανό χτύπημα.
Να μ’ έχουν ματώσει εντός μου, προτού με βρει το πλήγμα έξωθεν.
Να θες να τις ψηλαφίσεις και να τις ξεγυμνώσεις μία προς μία,
χωρίς να μπορείς να μ’ αγγίξεις…
άλλωστε με πήραν μαζί τους εκείνες, όταν έφευγαν από μένα.
Να έχουν ποτιστεί από κάθε είδους συναίσθημα
και να μου αφαιρούν κάθε δυνατότητα αίσθησης.
Θα φτιάξω μια χάρτινη πανοπλία…
Ψυχοποίκιλτη!
Μα κούφια…
Άδειο κουφάρι.
Το «Εγώ» μου πλέον εγχάρακτο πάνω της και μέσα της απόν.
Κι όμως θα στέκει αγέρωχη…
Τρόμος και θαυμασμός στα μάτια, όποιου σταθεί απέναντι.
Να θέλει να τη πορθήσει.
Να με ξεγυμνώσει από εκείνη.
Να τη κάνει δική του.
Να ψάχνει σημείο τρωτό, για να με αποκαλύψει πεσούσα…
μετά τη συντριβή μου.
Ματαιότητα!
Με αποκάλυψαν ήδη οι λέξεις,
που δεν ήξερε, πώς να διαβάσει
κι όμως διακαής πόθος η κατοχή τους.
Κι όμως κάποτε τον αναζήτησαν… έναρθρες…
…τίποτα δεν άκουσε!
Θα φτιάξω μια πανοπλία …
όχι για άμυνα!
Και σίγουρα ούτε για επίθεση!
Τα χέρια μου κρεμασμένα…
Παραδομένα!
Θα φτιάξω μια πανοπλία εύθραυστη…
Να παραδοθεί στον καιρό.
Να τρομάξει από τη μοναξιά της.
Άψυχη κούκλα.
Σκιάχτρο!
Μια πανοπλία γυμνή.
Ντυμένη μ’ εμένα…
την ώρα της οπισθοχώρησης…
Θα φτιάξω μια πανοπλία για να προστατευθείτε από εμένα,
αφήνοντας με έξω από τον κόσμο σας! […]
Κική Γκόβαρη , “Δονκιχωτισμός σε οπισθοχώρηση”.
Φωτογραφία: Stratakis Dimitris – Dimitris the Athens.
Σχέδιο: Konstantinos Katagas , Μολύβι και Μελάνι σε Fabriano χαρτί, 20Χ30 εκατ.
