Η αγάπη της μάνας
Μοιάζει η μάνα πέλαγος
και το παιδί ξωκλήσι
σε κάποια ακροθαλασσιά
που με το κάθε κύμα της
θέλει να το φιλήσει.
Μια το χαϊδεύει τρυφερά
και άλλοτε το μαλώνει
τα μάτια της τα γαλανά
αστράφτουνε από χαρά
κι όλο το καμαρώνει.
Κι αν ειν’ μπουνάτσα τα νερά
βλέπεις το εξωκλήσι
να αντικατοπτρίζεται
μες στη γαλάζια αγκαλιά
που η μάνα το ‘χει κλείσει.
Αμέτρητη η αγάπη της
όπως τα κύματά της
έτσι της μάνας η καρδιά
νύχτα και μέρα πάλλεται
και ζει για τα παιδιά της.