Σε λίγες μέρες καθένας από εμάς θα πάρει το σταυρό του στον ώμο και θα βαδίσει προς το Γολγοθά. Εκεί θα τον ακουμπήσει δίπλα στον σταυρωμένο Χριστό και θα πάρει άλλον που του έχει ετοιμάσει ο Θεός και ελπίζω πιο ελαφρύ από τον προηγούμενο.
Όσο για τον Κύριο μας, θ’ αναστηθεί και θα σταυρωθεί ξανά και ξανά από εμάς. Θα σταυρωθεί από τους βομβιστές που είναι νεαρά παιδιά, θα σταυρωθεί από τους εκμεταλλευτές, τους προδότες και τους βασανιστές των λαών.
Και μόνο το χρήμα που τον σταύρωσε βρήκε τρόπους να ζει και να βασιλεύει και τις ζωές να κυριεύει, γεγονός που θεωρείτε ΚΑΤΑΝΤΙΑ.
Όμως έχουμε όλοι ευθύνες για το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Κυρία του σπιτιού είναι η τηλεόραση και αυτή έχει αναλάβει το ρόλο των γονιών. Στο σπίτι ούτε λόγος για το Γολγοθά και την Ανάσταση. Ούτε ήθη ούτε έθιμα ούτε παροιμία από τη μαμά, ούτε ιστορία ζωής από τον μπαμπά, ούτε παραμύθι από τη γιαγιά.
Όλα αυτά τα πρότυπα παιδείας και πολιτισμού στους μοντέρνους μας καιρούς στοιβάχτηκαν στις αποθήκες των… « μουσείων » μαζί με αυτά που δίνουν καρπούς και αξίες. Μάλιστα μια από αυτές τις αξίες είναι επίκαιρη, η λέξη ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ.
Όταν βγαίνω έξω βλέπω στις κολώνες αφίσες με την εικόνα του Χριστού με το ακάνθινο στεφάνι να γράφουν από κάτω ‘’ξένος είμαι και συ δεν με δέχτηκες’’ και δεν λέω για τη χώρα μας που είναι ξέφραγο αμπέλι για όλους τους κακοποιούς, ληστές, κλέφτες και απατεώνες, μιλάω για τους μετανάστες που δουλεύουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί, ανασφάλιστοι.
Έφυγαν από την πατρίδα τους για να ‘ρθουν εδώ, έστω και παράνομα, αλλά για να δουλέψουν. Και μείς τους εκμεταλλευόμαστε αφήνοντας τους απλήρωτους και νηστικούς (ευτυχώς όχι όλοι), ξεχνώντας τα χιλιάδες δικά μας παιδιά που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς για τον ίδιο λόγο που ήρθαν κι εκείνοι.
Τι κρίμα τα νέα παιδιά να οπλίζουν το χέρι τους και να σκορπούν τον τρόμο και το θάνατο, σταυρώνοντας για άλλη μια φορά το Χριστό μας.
Είναι στ’ αλήθεια τραγικό που η παιδεία και ο πολιτισμός των Ελλήνων έχει « ξεστρατίσει » και έχει χαθεί μέσα σε σκοτεινές διαδρομές με συνέπειες ολέθριες για το μέλλον των παιδιών μας, με την πολιτεία να σφυρίζει αδιάφορα αν αυτά οπλίζουν τα χέρια τους, αν οι φλέβες τους δηλητηριάζονται από θανατηφόρες ουσίες και αν η ανεργία τους απαγορεύει να ονειρεύονται και να καρτερούν τα χελιδόνια και την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Για επίλογο – προσευχή θα χρησιμοποιήσω στίχους του Οδυσσέα Ελύτη σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Δυο Έλληνες που δείχνουν το δρόμο για την Ελλάδα που αξίζει στα παιδιά μας.
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Καλή Ανάσταση
Ντίνα Σ. Μήτσου
Follow us:
