Ανεξέλεγκτα τα χαράτσια και οι φόροι …
Καταπληκτικές ομοιότητες με το 1942..
Η σημερινή ελληνική πραγματικότητα έχει καταπληκτικές ομοιότητες με εκείνη του χειμώνα του 1942, με την χώρα κάτω από την Γερμανική κατοχή και τη ξαφνική απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να βάλει επιπλέον φορολογία λίγο πριν τα Χριστούγεννα..
Σύμφωνα με εκθέσεις του Τουρκικού υπουργείου Οικονομικών, από τις εισπράξεις φόρων την χρονιά 1941, το 45% ανήκε στις παντοδύναμες μειονότητες της Πόλης και με επιπρόσθετη φορολογία 300% και αιτία την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, οι μειονότητες ξεπούλησαν περιουσίες και κτήματα για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις παραλλαγές απαιτήσεις του κράτους, καθώς στην περίπτωση που μέσα σε 15 ημέρες δεν κατάφερναν να μαζευτούν τα ποσά, τότε ίσχυε ο εκτοπισμός από την Τουρκία.
Στην συνέχεια, έγιναν συναλλαγές 150.000.000 της τότε εποχής με σκοπό την περισυλλογή χρημάτων και πλούτου από τις 3 μειονότητες και για να κρατηθούν τα προσχήματα, δόθηκαν εικονικές βαριές φορολογίες και σε κάποιους Τούρκους, για να μην θεωρηθεί ότι είναι ενέργεια σε βάρος των μειονοτήτων, με αποτέλεσμα την μεγάλη οικονομική κρίση στην Τουρκία, οπότε οι μειονότητες που ξετινάχθηκαν οικονομικά, άρχισαν να μεταναστεύουν προς Αμερική και Ευρώπη ελπίζοντας σε μια μελλοντική επιστροφή.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1942, το υπουργείο οικονομικών ζήτησε από την εφορία να καταρτίσει φακέλους με τους κερδοσκόπους του πολέμου, χωρίζοντάς τους σε, μουσουλμάνους, μη μουσουλμάνους και εξισλαμισμένους Εβραίους και στις 11 Νοεμβρίου 1942 ψηφίστηκε από την τουρκική εθνοσυνέλευση χωρίς καν να συζητηθεί, ο νόμος περί Φόρου Περιουσίας, που προέβλεπε την συγκρότηση σε κάθε επαρχία και νομό επιτροπών αποτίμησης περιουσίας, οι οποίες επιτροπές θα καθόριζαν το ποσό που θα πλήρωνε ο κάθε υπόχρεος..
Οι αποφάσεις των επιτροπών θα ήταν τελικές και απρόσβλητες, ενώ οι υπόχρεοι θα ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν το καθορισμένο ποσόν μέσα σε 15 ημέρες και όσοι δεν πλήρωναν, θα υποχρεώνονταν σε κατάσχεση και αναγκαστική εκποίηση της περιουσίας τους από τις επιτροπές και σε περίπτωση που και πάλι δεν ήταν δυνατή η αποπληρωμή του ποσού, οι υπόχρεοι θα στρατολογούνταν στα τάγματα εργασίας, για καταναγκαστικά έργα.
Οι υπόχρεοι έπρεπε να πληρώσουν μέχρι τις 4 Ιανουαρίου 1943 τον φόρο που καθόρισαν οι επιτροπές, ενώ όσοι δεν πλήρωναν, την πρώτη εβδομάδα θα πλήρωναν 1% αύξηση, την δεύτερη 2% και πήγαινε λέγοντας, οπότε μετά από την εξοντωτική φορολογία πουλήθηκαν χιλιάδες ακίνητα στην Κωνσταντινούπολη και σε λίγες βδομάδες πέρασαν από χριστιανικά σε μουσουλμανικά χέρια, έναντι εξευτελιστικού τιμήματος.
Το 67% των ακινήτων το αγόρασαν μουσουλμάνοι Τούρκοι και το υπόλοιπο κρατικές υπηρεσίες και οργανισμοί. Επίσης, από τις 21 Ιανουαρίου 1943 χιλιάδες ακίνητα που ανήκαν σε χριστιανούς κατασχέθηκαν για να πληρωθούν οι φόροι που τους επιδικάστηκαν.
Follow us:
