Μέρος Δεύτερο
Εν συνεχεία της πρώτης δημοσίευσης και θέλοντας να έχω πλήρη εικόνα του
αντικειμένου παρέλαβα (μετά από γραπτή αίτησή μου στην τεχνική υπηρεσία
του δήμου) την εγκεκριμένη μουσειολογική μελέτη (τελική F1).
Η «Πινακοθήκη Λαζαρή» αποτελεί το ισόγειο τμήμα του «Μουσείου Πολιτισμού
Λιβαδειάς» συννενούμενη με τα είδη λειτουργούντα «Μουσεία Λαϊκού
Πολιτισμού» ήτοι:
(- Μουσείο Λάμπρου Κατσώνη – Εθνολογική Έκθεση -Αίθουσα καθημερινού Βίου –
Αίθουσα Τάκη Λάππα -Αίθουσα Υδροκίνησης)
Στο σχέδιο (1) φαίνεται ο χώρος που καταλαμβάνει η Πινακοθήκη και είναι η
παλαιά καφετέρια ενώ στον βοηθητικό χώρο τοποθετούνται ίσως wc2 και η
σκάλα ενδοεπικοινωνίας των δύο μουσείων.
Δεν είμαι μουσειολόγος αρχιτέκτων έχω όμως την ικανότητα ως απλός
αρχιτέκτων να κρίνω τη λειτουργικότητα του χώρου.
Δεν ενημερώθηκε ο μελετητής ότι τον χώρο επισκέπτονται τους θερινούς κυρίως
μήνες τα σχολεία και κυρίως τα Κ.Α.Π.Η.; Οι μεμονωμένοι επισκέπτες είναι
πολλοί λίγοι. Βλέποντας τον χώρο που προσφέρεται για αναμονή διαστάσεων
5×2.55 (κόκκινος κύκλος) προβληματιζόμαστε αν είναι δυνατόν να χωρέσουν
1 Είναι όντως τελική;
2 Δεν διακρίνεται λεκάνη αλλά μόνο νιπτήρας, μάλλον είναι κουζινάκι.
α.
β. γ.
δ.
2
και να εκτονωθούν περίπου 50 άτομα. Επιπλέον, στο σημείο αυτό η μελέτη
τοποθετεί ένα τεράστιο για το μέγεθος του χώρου γκισέ που στραγγαλίζει τη ροή
των εισερχομένων.
Στο προγενέστερο ίσως σχέδιο (2), στο οποίο υπάρχουν οι διαστάσεις της
αιθούσης και κατά συνέπεια μπορέσαμε να υπολογίσαμε την επιφάνεια της
(7,87×12,24=96,33τμ) διαπιστώσαμε ότι δεν πέσαμε πολύ έξω στην πρώτη μας
ένσταση.
Στη λύση αυτή το γκισέ είναι πιο σωστά τοποθετημένο, λείπουν δε και οι
διάδρομοι των 1,40-1,50μ που φαίνονται στο σχέδιο (1). Επίσης, διακρίνουμε
και αποθήκη ίσως φύλαξης των έργων.
Στο κείμενο που συνοδεύει τα σχέδια ο μουσειολόγος αναφέρει ότι ο
επισκέπτης πρέπει να μπαίνει και να βγαίνει από την ίδια είσοδο.
Δεν θα μπορεί δηλαδή να βγει από τις πόρτες β γ δ; Θα είναι κλειδωμένη η
πόρτα β; Και αν θέλει κάποιος να πάει στα wc στο υπόγειο ή σε περίπτωση
σεισμού δεν θα μπορεί να βγει; Ομοίως, στο κείμενο διαβάζουμε ότι η
πενταπλή τζαμαρία στη νότια πλευρά (σχ. 1) παραμένει ως έχει, ώστε να
μπορούν να θαυμάζουν οι επισκέπτες το τοπίο αγνοώντας ίσως την διάβαση των
λοιπών επισκεπτών. Οι χώροι με διαστάσεις 1,40μ δεν θεωρούνταν χώροι
στάσης και θέασης, (όπως ανέφερε στα χρόνια των σπουδών μου ο Neufert).
Επιπλέον, αυτή την ίδια τζαμαρία της θέασης την οπλίζετε με μια σιδεριά
ασφαλείας. Δεν θα ήταν προτιμότερο να βγει στον εξώστη μέσω της θύρας (δ)
και να θαυμάσει το τοπίο; Η όψη αυτή (σχ. 3) μου θυμίζει περισσότερο άλλο …
κατ’ ευφημισμόν ευαγές ίδρυμα παρά Πινακοθήκη.
Δεν θα υπεισέρθω σ’ αυτή την αναφορά στις απαιτούμενες εργασίες προς
μετατροπή της Καφετέριας σε «Πινακοθήκη». Θα προχωρήσω στο πιο σημαντικό
σημείο (για μένα) της μελέτης.
Στο παράρτημα 3 παρουσιάζονται αναλυτικοί πίνακες των έργων του Θ.
Λαζαρή.
Οι πίνακες (1)-(3) φέρουν διαφορετικά χρώματα, κίτρινα, κόκκινα γκρι και μια
στήλη που αναφέρεται στον χώρο που βρίσκεται το έργο (π.χ αίθουσα
Δημοτικού Συμβουλίου). Τι σημαίνουν τα χρώματα αυτά αναλυτικά; Από το
κείμενο που ερμηνεύονται τα χρώματα δεν κατάφερα να διευκρινίσω που
βρίσκονται και τι γίνονται αυτοί οι πίνακες.
Θα κλείσω τέλος, με την πρόταση του Δήμου και του μελετητού να δανείζουμε
τα μη εκτιθέμενα έργα σ’ άλλα μουσεία της χώρας μας. Όταν δεν δανείζονται σε
ποιον χώρο θα αποθηκεύονται; Στο σχέδιο (2) είχατε προβλέψει μία αποθήκη,
ίσως εκεί;
Μήπως η πιο πάνω ιδέα του δανεισμού προέκυψε από την ανυπαρξία χώρου
έκθεσης όλων των έργων;
Άννα Ψωμά-εκπρόσωπος της ευρύτερης οικογένειας
Ακολουθεί το πρώτο μέρος
Με χαρά η ευρύτερη οικογένεια των συγγενών του αείμνηστου θείου μας ζωγράφου Θεόδωρου Λαζαρή πληροφορήθηκε την εκ νέου έκθεση (μετά από 15 και πλέον χρόνια) των έργων του στην πόλη μας.
Με έκπληξη όμως διαβάσαμε στο φύλλο της 13ης Φεβρουαρίου της εφημερίδας «Διάβαση» ότι για την στέγασή της έχει επιλεγεί (και ολοκληρωθεί μελέτη) το κτήριο της άλλοτε «Νεροτριβής Μαγκλάρα» και αργότερα καφενείο-μπαρ με το ίδιο όνομα.
Πιστεύουμε ότι η επιλογή αυτού του κτηρίου είναι τελείως άστοχη και ακατάλληλη, αφού παρουσιάζει πολλά μειονεκτήματα για μια τέτοια χρήση, τα σημαντικότερα των οποίων απαριθμούμε:
α) Το μικρό μέγεθος σε σύγκριση με την πρώτη πινακοθήκη στο τότε «Πνευματικό Κέντρο» του Δήμου, δηλαδή 90,00τμ περίπου έναντι των 200,00τμ της πρώτης πινακοθήκης. Τα έργα του Θ. Λαζαρή απαιτούν την θέαση από μεγάλη απόσταση όπως όλα τα έργα των Ιμπρεσιονιστών. Στην παλιά πινακοθήκη του Ζαππείου εκτός από τα έργα του Θ. Λαζαρή είχαν εκτεθεί στο πατάρι έργα δύο άλλων ζωγράφων. Αυτά όπως και τα υπόλοιπα έργα που θα αποθηκευτούν;
β) Η τρομερή υγρασία, λόγω της Έρκυνας που γλύφει τους τοίχους του υπογείου θα καταστρέψει τα έργα, τα οποία είναι και κακοποιημένα από την μακρόχρονη παραμονή τους σε χώρους άγνωστους σε μας.
γ) Η έλλειψη μονώσεων τοίχων δαπέδων στέγης.
δ) Η ασφάλεια των χώρων λόγω των πολλών ανοιγμάτων.
Από την τεχνική υπηρεσία πληροφορηθήκαμε ότι λόγω της μικρής επιφανείας του κτιρίου δεν θα εκτεθεί το σύνολο των 75 έργων του Θ. Λαζαρή, αλλά επιλεκτικά ορισμένα εξ’ αυτών.
Αφήσαμε για το τέλος το σημαντικότερο στοιχείο δηλαδή τον προϋπολογισμό του έργου που ανέρχεται στις 800.000€ για το σύνολο των δύο εκθετηρίων ισογείου – υπογείου.
Δεν νομίζετε κα Δήμαρχε και Δημοτικοί Άρχοντες ότι ένα τέτοιο ποσό είναι υπερβολικό για μία ανακαίνιση; Με το ποσό αυτό θα μπορούσατε να κατασκευάσετε ένα νέο κτίριο για το σύνολο των Έργων του Λαζαρή μαζί με το οικόπεδο ή να αγοράσετε ένα διατηρητέο της περιοχής και να το ανακαινίσετε επ’ αρχής.
Μία τέτοια δαπάνη της τάξεως των 800.000€ καθιστά το κτίριο ακατάλληλο για πινακοθήκη επιφανείας μόνο 90,00τμ.
Άννα Ψωμά-εκπρόσωπος της ευρύτερης οικογένειας
Follow us:
